_darklights

Fransa, Marsilya,1722

Ben onu çok sevdim.

Hem de her şeyden çok

Kendimden bile.

Marsilya, vebanın başkenti olmuştu. Cesetler sokaklara taşıyordu. Kolları, ayakları kararmış; insana bile benzemeyen insan cesetleri. Cesetlerin başında yüzler… Ağlayan, çaresiz ve kederli yüzler. Sevdiklerini bırakmak istemiyorlardı. Sevdikleri çoktan göçüp gitse de. Ne olur kınamayın. Sevmek nedir iyi bilirim. Nasıl belalar açar başınıza ama onu yanınızda görünce nasıl da unutursunuz tüm tasaları. Onların günahıydı bu, sevmek. Çaresi olmayan bu hastalığa yem ol...Devamını Oku

Öncelikle bu anılarımı yazdığım bir günlük değil.
Geçmişi yad etmek için anlattığım bir şey değil.
Bu bir uyarı. Eğer biraz olsun aklınız varsa, bundan bir ders çıkarın.
O olaydan nasıl sağ kurtuldum bilmiyorum. Belki fazla şanslıydım. Belki zekice davrandım. Belki Tanrı benim yaşamamı istiyordu. Ama yaşadıklarım belli bir zaman dilimde kalmadı. Hayatıma yayıldı. Beynime tahmin edebileceğinizden daha derin kazındı.
Ağustos 2007
Üniversitede felsefe öğrencisiydim. Hayallerim vardı, kafamı yastığa koyduğumda düşlediğim bir yaşam… Melek ...Devamını Oku

Kafamın sağında bir ağrı ile uyanmıştım. Ağrı kelimesi az bile kalır, biri sağ tarafıma bir binayla vuruyormuş gibi beynim zonkluyordu. Yine aldığım kalitesiz eroinler yüzünden sandım başta. Evet, uyuşturucu kullandığım doğru. Fakat şu an başımda öyle bir bela var ki bu bilginin polisin eline geçme ihtimali umurumda olan son şey. Gözlerimi kocaman açtım. Kendimi bir sürü kutu ve stoklanmış konserve arasında buldum. Biri kıyamete kadar kendisine yetecek erzak toplamıştı. Işık namına tek şey bir tavan penceresinden ki üç metre uzağıma düşen a...Devamını Oku

Bunu nasıl anlatacağım fikrim yok. İçimden bir his olarak mı yoksa şüphe olarak mı söylesem, bilmiyorum. Sadece ben… Birilerinin bilmesini istedim çünkü durum gittikçe rahatsız hale geliyor. Buraya yazmak için saçma olduğunu düşünebilirsiniz belki. Sorun köpeğim. Onun fazla havlaması, evde bir yerlere tuvaletini yapması ya da fazla ilgi istemesiyle alakalı değil. Onun artık benim köpeğim olduğunu sanmıyorum.
Pekâlâ, sanırım en baştan başlayacağım. Adım Sean. Özel bir şirkette avukatlık yapıyorum. 1+1 küçük bir dairede yaşıyorum ve ismi Oscar ...Devamını Oku

Karım Anna’nın çok yetenekli olduğu bir konu vardı: resim. Çizmek onun için hayat gibiydi. Resimlerine ruhundan parçalar katıyordu. Onun küçük çocukları gibiydi tablolar. Zarar görsün ya da kaybolsun, canından can kopmuş gibi üzülürdü. İçi yanardı. Onunla 5 yıldır evli olmamıza rağmen resim yapmaya hiç onun kadar ısınamadım. Bana öğretmeyi çok denedi, hakkını yiyemem. Ama günün sonunda yetenek Tanrı vergisi bir şeydir. İlgim ve isteğim bir müddet sonunda hep tükeniyordu. Yine de vazgeçmez, bir şekil ikna eder ve beni o masaya oturttururdu. Çü...Devamını Oku

Koltuğumda diken üstünde oturur gibi rahatsızca kıpırdanırken tekrar yanımdaki telefonu elime alıp güç düğmesine bastım. Babamdan yeni bir bildirim yoktu. Sms ekranında sadece bana 2 saat önce attığı 3 kelimelik mesajı vardı

“Hemen buraya gel.”

Ardından ise benim tüm ekranı kaplayan endişe dolu paragraflarım ve cevapsız aramalarım diziliyordu. Yeni bir mesaj atmayı ya da tekrar aramayı aklımdan geçirdim. Sabit hat üzerinden babamın numarasını tekrar tuşladım. Yine uzun çalışların sonu telesekreterin robotik sesi duyuldu. Telefonu yan koltuğa fı...Devamını Oku