Kendimi çok kaybolmuş hissediyorum.

belki burada birisi bana yardım edebilir. ya da belki değil. ve belki de havalandırmak için bir yere ihtiyacım var. artık bilmiyorum.

bugün……zordu….en azından söylemek gerekirse.
hala evsizlikle mücadele ediyor. Bugün memleketimdeki insanları göreceğim uzun bir gün olacağını bilerek duş almayı başardım. Olabildiğince iyi görünmek istedim. başarabildiğim tek kısım bu……

arabada saatler geçirdi. sonunda memleketime vardım. lise sevgilimi gördüm o hâlâ benim dünyam. ve artık hayatıma geri döndüğüne göre onu her gün özlüyorum. öpücük alamadım bugün değil. ama sorun değil. bekleyebilirim.

sonra annemi görmeye gittim… her şey düşündüğüm gibi geçti. yani hiç de iyi değil.
Annemin evine giderken benim durumumda faydası olmayacağını biliyordum. hatta sanki bir tür embesilmişim gibi benimle küçümseyerek konuşarak kendimi daha da kötü hissetmeme neden olabilir. haklıydım. tam beklediğim gibi yaptı. artık bir yetişkin olduğum için benim için yapabileceği başka bir şey olmadığını iddia ediyor…..saçmalık…hangi ebeveyn ihtiyaç anında çocuğunu geri çevirir ki? beni kapıdan içeri bile sokmadı. on yıldan fazla bir süre sonra oğluna sarılma zahmetine bile giremedi.

Sırf kum dövmenin söylenmesi için birkaç saat araba sürdüm. Benimki gibi bir ailen varken kimin düşmana ihtiyacı var ki?