Üniversiteye gittiğime pişman oldum.
27 yaşındayım. 2026 baharında mezun olacağım. Staj tecrübem yok (staj bulamadım) ve tam anlamıyla beyaz yakalı durgunluğunda mezun olacağım. Yani 28 yaşında olacağım ve sonu olmayan işler dışında hiçbir şeyim olmayacak. Küçük kardeşim ve en yakın arkadaşım inşaatta çalışıyorlar ve güzel şeyleri var. Normal çalışan ve yeni bir araba gibi, kendi dairelerinin masraflarını kendileri karşılayabilirler. 4 yıldır meteliksiz olduğumu ve bu fedakarlığa değmeyeceğini bildiğim için gerçekten kendime kızıyorum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Bir değişiklik konusunda yardıma ihtiyacım var
Herkese merhaba, 27 yaşındayım ve şu anda tıp fakültesini bitirmeme üç yıl kaldı. Geçmişim biyomedikal bilimler üzerine (ön lisans mezunu), ancak geçen yıl matematik, programlama ve i...
Reddedilme, Reddedilme, Reddedilme devam ederken nasıl deva...
Her şeyin parçalanıyormuş gibi hissettirdiği bir noktadayım, sanki bir ipliğe zar zor tutunuyormuşum gibi. Ağustos ayından bu yana bir işin, herhangi bir işin peşinde koşuyorum, sadece a...
YARDIM Temel becerilere sahip lisans mezunu için çevrimiç...
Herkese merhaba, Tanınmış bir üniversiteden lisans mezunuyum ve bu yıl bir yıl izin aldım. Artık gerçekten çevrimiçi çalışmaya başlamak istiyorum çünkü başkalarına bağımlı olmak...
20'li yaşlarımın başında kayboldum (çoğu akranı...
Bağlam açısından - müzik kompozisyonu lisans derecemi bu yıl bitirmek (birçokları tarafından işe yaramaz olarak değerlendirildiğini biliyorum, ama en azından borcum yok), öğretmen yeter...
sanki bir çıkmazdayım ve benim için bir yol yokmuş gibi...
merhaba, bunlardan birini nasıl yazacağımdan tam olarak emin değilim, bu yüzden kafa karıştırıcı bir şey olursa lütfen sor. Avustralya'da lisenin son yılında 17 yaşındayım. Hakkımda ...
Yardıma ihtiyacım var.
Neredeyse 32 yaşındayım ve hiç işim olmadı. Felsefe diplomam var, çok iyi bir öğrenciydim, bir tez yaptım falan. Öğretmen olarak iş bulmaya çalıştım ama hiçbir şey bulamadım. Şu a...
25M Gençlere karşı kıskançlık ve nefret hissetmeden hu...
Kendimi yeniden kesmeyi yeni bitirdim ve bunu bitirmek için neredeyse hap kullanıyorum ve dürüst olmak gerekirse o kadar yorgunum ki, son aylarda seyahat eden, dünyayı gören, benim sahip olmadÄ...
23 yaşındayım, başka bir ülkeye taşınıp oradan önli...
Kısacası yoğun bir yaratıcı yazarlık müfredatı içeren İngiliz Edebiyatı alanında lisans derecesi ile mezun olmak üzereyim. İngilizce ve Fransızca kısa süreli öğretmen yetiştirme pr...
Üniversitede ana/yan dal
Bulunduğum yeri basitleştirmek gerekirse, araştırmayı, ara sıra adrenalini ve dünya üzerinde olumlu bir etki yaratma becerisini içeren kariyerlerle ilgileniyorum. Oldukça gözlemci ve sağla...
27, alanımda hiçbir şey yok. şimdi ne olacak?
MERHABA. 27, yüksek lisans derecesiyle yeni mezun oldum. Çevre bilimi açısından 2025 gerçekten de bunu yapmak için harika bir yıl oldu. Ayrıca kimya alanında lisans derecem var ve ilaç endÃ...
4 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.

Lol I’m doing my second degree and looking to pick up an automotive job bc at least that’ll always be needed and I’m a car person to begin with
What if the path isn’t expecting a job out of college, but that the college is a placement at a starting line through a jungle, and you have a tiny switchblade?
To one side of you, your fellow college students all with the same dense mass of trees and bush. To the other, well-worn paths others have taken, but the paths ended in sudden unclimbable cliffs, so they are coming back to the bush to “start again”, some with the same switchblades, some with longknives (experience). Nothing longer than that though.
Knowing you have to cut your own path, but college gave you the blade to cut it, and a starting point that is considered a worthy one. Will you cut your way over to your friend’s paths immediately? Or will you slash your way, stick by stick, through to something different – possibly to even better success than your friends? Or perhaps both – gaining skills on their path before going back to your own?
I regret not going to college. Maybe I’d still have my hearing. It’s weird how our journeys can be so different. But I also feel like a lot of things boil down to luck and being in the right space.
What was your major?