Ekim 11, 2025
Yapmaktan nefret ettiğim bir konuda (Grafik Tasarım) AAS aldım, şimdi Muhasebe Sertifikası almayı tartışıyorum, ancak kendimi kazdığım delikten kaçmaya çalışıyormuşum gibi hissediyorum
Mayıs ayında Grafik Tasarım alanında AAS aldım. Başlangıçta buna başladım çünkü sanat yapmayı bir hobi olarak gerçekten seviyordum (o zamandan beri bunun GD’nin problem çözme doğasından çok farklı olduğunu öğrendim) ama dersleri, aldığım talimatları ve ödevleri sevdim ama öğrenmem gerektiği kadar öğrendiğimi sanmıyorum. Grafik Tasarım üzerine bazı Udemy kursları aldım ama buna bağlı kalmak çok zor oldu. Profesörlerimin beni vitese sokmaları için not veya beklentileri gibi baskıcı bir şey olmadan (hocalarımın beni cesaretlendirdiği gibi) kendimi “bok yapmaya” motive bulmuyorum. Ayrıca yaptığım her şeyin saçmalık olduğunu hissediyorum, ancak bunun düşük özgüvenim/öz değerim ve/veya kendimden nefretimin işim hakkında ne hissettiğime yansıdığından emin değilim. Ne olursa olsun, pek fazla bir şey yapmadım (değerli olsun ya da olmasın) – Grafik Tasarım pratiğine belki 20 saatten daha az yatırım yaptım ki bunun hiç denemediğini biliyorum. Ama ilk etapta kendimi antrenmana bile getiremeyeceğimi hissediyorum.
Şimdi bana iyi bir haftada 20 saat veren bir işte saatte 11 dolar kazanıyorum, ortağımın yardımıyla bile faturaları karşılamaya yetmiyor. Hobi olarak sanat yapmayı sevip sevmediğimi kendime kanıtlamak için beni Inktober’ı (Ekim ayı boyunca günlük çizim yarışması) denemeye ikna etti. Şu ana kadar bir mücadele oldu. Kendimi çizim eyleminde ayaklarımı sürürken buluyorum ki bu, bir iş için tasarım yapma yeteneğime güven vermiyor. Kendim için sanat yapmaktan keyif alıyordum.
Bilgisayar merkezli işimde 10 Temel Veri Girişi konusunda oldukça iyi bir seviyeye ulaştım ve bu da bana Muhasebeci sertifikası almayı düşündürdü. Ama zaten girmem gerektiğini düşündüğüm bir alan ve beceri hakkında bilgi edinmek için binlerce dolar ve yüzlerce saat harcadım. Bu da beni başlangıçta tereddüt ettiriyor. Belki denemeden önce bir çıkış yolu arıyorum. Okuldan borcum yok (sadece tıbbi borcum).
Kendimi derin bir çukura kazmış gibi hissediyorum; bu kötü (belki de dürtüsel) kararları verdim, işe koyulmanın ne kadar zor olacağını düşünmek için durmadım. “Hey, eğer yüzlerce saatimi eğlence olsun diye bir hobiye ayırmıyorsam, belki de bunu iş olarak yapmaya çalışmamalıyım” diye düşünmedim. Başarısız olduğumu hissediyorum. Ve böyle aptalca bir karar vererek kendimi mahvettiğimden endişeleniyorum.
Etiketler:
I don’t see this as being a mistake at all, however I do see only one tiny thing.
So I see people’s paths and mistakes here all the time. Their challenges, their “badly chosen career choices”, their “worthless degrees.”
I don’t roll my eyes at it (Mostly. There’s one instance I do and it isn’t anywhere near this one.) I mostly get curious as to where THEIR brain is headed, because to me it looks like good choices made, but for bad or noncommital or plain “don’t know better” reasons.
To me, this looks like you got into graphic design because, I’ll guess family saw that you liked art and pushed you into the only tech-art field that exists (besides game design.) I too was pushed into computers because I liked computers at the tender age of 18. Realized a year in I hated the web dev and also graphic design fields both! Left college, went back at 24 when I wanted a degree in business.
Anyway, you found out you didn’t like it but pushed with it because it was Something. That isn’t a bad decision. You just found out your art hobby should stay an art hobby, not a job. Now, you’re finding out that accounting might be a decent potential thing – and you’re scared of misstepping again.
But this time, 10-key isn’t a hobby. It’s a hint of a talent. It’s a something different. Impulsive it is not, or you would’ve jumped at it already. You’re TRYING to think it through. Sitting with it. Debating it. That is good.
The only tiny thing I’m seeing? Is that I get the sense you have no clear idea of your SELF yet, and you’re using slightly strange “calamatous phrasing”…weird for your situation because real life doesn’t match it. You say you’re in a deep hole….but you have zero debt and only an Associates degree. Not exactly a PHD with 100,000 student loan debt. You say you’re making bad, impulsive decisions. But you have a pt job and some work skills, life skills, and I don’t see literally anything impulsive here hidden or otherwise.
It’s like you’re using this catastrophic language like you don’t get its meaning – or you’re assigning catastrophe to yourself in an attempt to shoot yourself down unnecessarily and THAT is the concern I have here! Somehow, you’re attributing your job to your value as a human, or your lack of interest in your “chosen” field as a fatal personality fault.
It doesn’t make logical sense. It sounds nuts. Stop it. Don’t beat yourself down for shit beyond your understanding at the time. You Now Know it isn’t a fit.
That isn’t something to beat yourself for.
Go for the Accounting….at least as a Try It And See What The Hell Why Not.