22, 23 yaşındayken, hayatımın hiçbir yere gitmiyormuş gibi hissediyorum. Sıkışmış, yalnız ve bitkin.

Not: İngilizce benim ilk dilim değil, bu yüzden içinde çok sayıda gramatik hata bulabilirsiniz, bu yüzden sizden buna dayanmanızı istiyorum.

Hindistan’dan 22 yaşındayım ve 30 Ocak’ta 23 yaşına gelmek üzereyim, üniversite derecem yok, her gün kendimle ve beynimle dahili olarak savaşıyorum.

2021’de okuldan geçti, dijital pazarlama kursuna girdi …. Gelecek yıl 2022 sonu, giriÅŸ sınavını geçti ve üniversiteye girdi, 1. dönemde (2023 baÅŸlangıçta) ayrıldı (2023 baÅŸlangıçta) ve ilgilendiÄŸim dereceyi tekrar istemeye çalışmadım …. staj ve serbest çalışma denedi.

Temmuz 2024’te 3 ay sonra (Kasım ayında) iyi bir ÅŸirkette (Hindistan’ın tek boynuzlu at ÅŸirketlerinden biri) satışa girdi, çünkü baskı çok yüksek ve beni her gün 4-5 saat ve 9.5 saat iÅŸ vardiyası + 6 gün bir çalışma haftası aldı.

Åžimdi 4 aydan beri BPO’da satıcı desteÄŸinde Amazon sürecinde bir MNC’de çalışıyor. En azından aptalca masraflarımı ele alacak kadar yaptığım için çok mutluyum.

Son zamanlarda, kendi paramla bir BCA programı için açık bir koleje giriş yaptım. Gurur duymalıyım, ama onunla gitmem gerekip gerekmediğini düşünmeye devam ediyorum. Doğru adım mı yoksa sadece başka bir dikkat dağınıklığı mı bilmiyorum.

22 yaşındayım ve yakında 23 yaşında, her zaman hayatımı çözeceğimi düşündüğüm yaş, her şeyin nihayet yerine düşeceğine inandığım yaş. Bunun yerine hayatımın yıllarca duraklamış olduğunu hissediyorum.

Her gün tamamen aynı hissediyor. Kötü günler normal günler oldu. Odamda yaşıyorum, dört duvarın içine sıkıştım, kafamın içine sıkıştım, hiçbir yere gitmiyormuş gibi hissettiren bir hayatta sıkıştım.

En büyük şey, yavaş yavaş parçalanan zihinsel sağlığımdır. Ben utangaç, içe kapanık, sosyal olarak endişeli, benlik saygısı yok, ben de arkadaşım yok ve hatta bazen kendimi aşırı düşünmek ve endişeden yeniden canlandırmak için (sonsuza kadar ayrılmak istiyorum) sigara içiyorum.

Ä°yi bir kariyerim yok, iÅŸte çalıştığım için sevmiyorum, yorgun hissediyorum, hayat asla mutlu hissetmiyorum …. Her zaman içimde sevgi için istemek istiyorum …. her zaman beni sevmek için can atıyorum, beni önemsiyorum … ama herkes ayrılamıyorum …. milyonlarca kez konuÅŸamıyorum, sanırım milyonlarca kez, sanırım alışkın olduÄŸum ÅŸeyleri yapmayı sevmiyorum ve her zaman düşünmek ve her zaman aptalca gibi düşünmek ve her zaman aptalca hissediyorum.

Sosyal becerilere sahip olmadığım için kendimi kötü hissediyorum ve ne zaman denesem yapamıyorum. Çalıştığım ÅŸirketin hepsi seks, hile ve alchohol ve eÄŸlenceli ÅŸeylere giriyor ….. içine girmek istemiyorum ve asla onlar gibi olmak istemiyorum, ama onları mutlu görmek ve hayatlarını zevk almak ve istedikleri her ÅŸeyi almak beni kendim hakkında kötü hissettiriyor. Orada da mutlu hissetmiyorum, orada konuÅŸmuyorum, her zaman yalnız kalıyorum …. deniyorum ama baÅŸarısız oluyorum …

Her zaman stresliyim, her zaman aklımda kendime karşı konuşuyorum, her zaman kendim hakkında kötü düşünüp hayal ediyorum.

Hatta kodlamayı öğrenmeye başladım, 4 ay boyunca disiplinle düzenli olarak öğrendim ama yine tutarsız oldum ve odaklanmam ve bilmiyorum korkusu nedeniyle 6 ay sonra tekrar başlayamıyorum. Hatta spor salonuna gitmeye başladığım için iyi bir fiziğe sahip değilim ve yine odak eksikliği nedeniyle, 2 hafta sonra gitmeyi bıraktım.

Layık olmayan bir çocuk yetiÅŸtirdiÄŸi için ailem için kendimi kötü hissediyorum …

Sadece barış, mutlu bir hayat, hayatı tatmin etmek, hayatı tatmin etmek istiyorum, her ÅŸeye sahip olduÄŸum hayat ….. her zaman kendi zihnim ve kendimle savaÅŸtığım bir hayat istemiyorum.

_________________________________________

Sadece bu bölüm Chatgpt tarafından yazılır 🙂

TLDR: 22 yaşındayım (yakında 23 yaşındayım) ve hayatta tamamen sıkışmış hissediyorum. Üniversiteden ayrıldı, farklı şeyler denedi ama başarısız oldu, şimdi sadece fatura ödemeyi sevmediğim bir işte çalışıyorum. Son zamanlarda kendimi açık bir BCA programına kaydettirdim, ancak doğru seçim olup olmadığını düşünmeye devam edin. Sosyal kaygı, düşük benlik saygısı, yakın arkadaş yok ve sürekli aşırı düşünme ile mücadele ediyorum. Kodlamayı, spor salonunu, kendini geliştirmeyi denedim-ama odaklanmaya devam et. Kendi zihnimde sıkışıp kalmış hissediyorum, sevgiyi ve tatmin edici bir hayatı canlandırıyor, ama her gün aynı hissediyor.