Kurumsal ayrıldıktan sonra geleneksel başarı fikrini nasıl yeniden tanımladınız?

Bu bir atış hesabıdır. Sadece düşüncelerimi bırakmak istedim ve bu duygu/düşünme yolunda yalnız olup olmadığımı bilmek istedim.

6 aydan fazla bir süredir kurumsal hayatın dışındayım. İlk olarak bir F500 -> Startup -> Ajansında başladım. Son iki şirket en kötüsü arasındaydı ve gerçekten 9 ila 5 bir iş yaparken ruhumu yaktı.

Yine de kurumsalken, her zaman tatmin edici olmasa da, bazı yapılarım vardı. Bir unvanım, tırmanmak için bir merdivenim ve beni “önemli bir şey yapıyormuşum” gibi hissettiren harici doğrulamam vardı. Artık uzaklaştığım için, beynimi ayırmak ve kurumsal yaşamın başarının ideal bir yolu olduğunu fark ettim (işten çıkarma sayısı göz önüne alındığında artık olmasa da).

Bence sebep zor çünkü kurumsal hala ortak yol yürüdü. Akranlarımın kariyerlerinde yükseliyor, promosyonlar alıyor, bu geleneksel yolu inşa ediyorum. Ve bir parçam gerçekten bu “normal” dünyanın bir parçası olmak istiyor – önemli hissetmek. Ama başka bir parçam, sayısız insanın anlamlı, başarılı hayatlar kurduğunu biliyor dıştan o yolun. Ayrıca, henüz ikiye katlamak istediğim bir yolu bulamamam da yardımcı olmuyor.

İki zihniyet arasında sallanıyormuşum gibi geliyor:

• Bazı anlar, geleneksel başarı fikrinden ayrılabilir ve kendime hayatın çok daha büyük olduğunu hatırlatabilirim.
• Diğer anlar, karşılaştırma oyununa geri çekildim ve geride kaldığımı veya zaman harcadığımı hissediyorum.

Bunun içinden başka kimse var mı? Değerinizi bu kadar sıkı bir şekilde kurumsal öğütme veya harici doğrulamaya bağlamamak için beyninizi nasıl yeniden eğittiniz? Herkes hayatında sıfırlama düğmesine bastı mı? Bu yerde olan insanlardan haber almayı çok isterim – özellikle de kurumsal dünyanın dışında istikrar, amaç ve hatta yeni başarı biçimleri bulduysanız.

Teşekkür ederim.