Sensitive-Mouse2247

Ne yapacağımı bilmiyorum. Bir işin her zaman onu ulaşılamaz bir hedef gibi gösteren bir yönü vardır. Genellikle çok rekabetçi olduğunu duyuyorum. 18 yaşında ilk işime girdiğimde yarı zamanlı bir iş bile bulacağımı hiç düşünmemiştim. Düşündüm ki, aynı işler için yarışan bir sürü lise ve üniversite öğrencisi var, ben asla iş alamayacağım. Bugün bile tüm işlerimi aptalca bir şans eseri bulmuşum gibi hissediyorum.

Sanki iyi bir programcı olacağımı düşünüyorum. Ama iş piyasasının aşırı doymuş olduğunu duydum. Ayrıca teknoloji o kad...Devamını Oku

30 yaşındayım, şimdiye kadar bu işi bitirmiş olmalıyım. Ama açıkçası çalışmaktan nefret ediyorum. Yeni bir işe ihtiyacım var çünkü işte bütün gün kızgınım. Hiçbir yeteneğim, gücüm, tutkum, hayalim, özlemim ya da herhangi bir şeyim yok. Bana kalsaydı, bütün gün telefonumda düşünmeden gezinmekten başka hiçbir şey yapmadan otururdum.

Çocukken olmak istediğim ilk şey komedyen olmaktı. Açık mikrofon yapmayı düşünmek bile midemi kelebeklerle dolduruyor. Sorun şu ki, çoğu zaman insanlara karşı çok çekingen ve çekingen biriyim ve bunu istediğim zaman kapatamıyorum, özellikle de son zamanlarda. Ama bir keresinde açık mikrofon yapmıştım ve arkadan bir adam bağırdı "sana bahsettiğim şey bu!" Bir nevi kanatlandım ve iyi vakit geçirdim. Ama aynı zamanda pek yaratıcı değilim ya da çok fazla orijinal fikrim var.. Sahnede ne hakkında konuşurdum? Denemek istediğim bir sürü fikrim yok...Devamını Oku

Sadece içimde yok, zeka, yaratıcılık, sosyal yetenek, iş ahlakı. Tutkum yok. Bir yola karar veremiyorum çünkü tüm yollar benim için imkansız görünüyor. Boru rüya işim mimar, ama yine de içimde olduğunu sanmıyorum. Birine mimar olmak istediğimi söylersem gerçekçi olduğunu söylerlerdi, bu adil. Şu anda bir tamirci olarak çalışıyorum ve gerçekten nefret ediyorum. Bu konuda herhangi bir tavsiye veya görüşe açıkım. Teşekkürler!