Türkiye şimdiye kadar ziyaret ettiğim en hayal kırıklığı yaratan ve açık ırkçı ülkelerden biriydi

Türkiye’yi ziyaret etmeyi planlayan herkese, paranızı orada harcamayı yeniden düşünmenizi şiddetle tavsiye ediyorum. Türkiye’de özellikle İstanbul’da yaşadığımız ırkçılık, Batı’nın en açık ırkçı bölgelerinde karşılaşabileceğiniz şeyin ötesinde gördüğüm her şeyden daha kötüydü. Biz annemin tıbbi tedavi için İstanbul seyahat ve otelimiz önceden rezervasyonu. Türk Havayolları bagajımızı kaybettiğinde sorunlar havaalanında başladı. Sakin kalmaya ve sorunu çözmeye çalıştık ama tezgahtaki adam son derece agresifti. Sadece Türkçe konuştu ve kibarca İngilizce konuşmasını istediğimizde öfkelendi ve bağırdı, "Bu Turkiye, Türkçe konuşun acınası yabancı diliniz değil. Ona havaalanlarının İngilizcenin konuşulması gereken uluslararası alanlar olduğunu hatırlattım, ancak umursamadı. Bunun yerine tuttuğum küçük çantayı attı, tezgahın arkasından çıktı ve bize gitmemizi söyledi. Halka açık bir sahneye dönüştü ve yardım etmeye istekli kimsenin kafası karıştı

Sonunda biz zaten önceden rezervasyon yapmıştı otele yaptı, onlar bizim odamızla meşgul olduğunu ve bizden beklememizi istedi. Altı saat sonra bizim rezervasyon ile ne yanlış sordu ve resepsiyonist sadece omuz silkti ve bize onun sorunu olmadığını söyledi. Biz kalmak için yeni bir yer arayan sokaklarda dolaşmak dışında başka seçenek yoktu. Sonunda düşük kaliteli ucuz bir otel bulduk, ödediğimiz şeye yakın bir şey yok ama en azından uyumak için bir yerdi

Annem başörtüsü ve niqab giyiyor ve ne yazık ki bu işleri daha da kötüleştirdi. Ayrımcılık açık ve aşağılayıcıydı. Bir sebze mağazasında sahibi bize hizmet etmeyi reddetti, bizi gözlerinin içine bakmaya bile ve ayrılmamızı söyledi. Daha sonra kredi kartım aracılığıyla zaten ödenen bir Uber aldık. Hedefimize ulaştığımızda sürücü nakit istedi. Ben zaten ödeme ödenmiş ve biz bile 5 $ bir ipucu ekledi açıkladı. Sürücü agresif oldu arabadan çıktı ve tekrar ödememizi istedi. Reddettiğimizde elimi tokatladı ve fiziksel olarak annemi arabadan itti. Kalkmak için mücadele etti. Bir kalabalık toplandı ve bize yardım etmek yerine şoförle birlikte, bize bağırdı ve bizi tekrar ödeme yapmaya zorladılar. Etrafımızdaki insanlar İngilizce konuşmadılar ve Uber sürücüsünün bizimle ilgili yalan söylediğini hissettik. Dil bariyerinin önyargı ile birleştiği açıktı.

Bizim bagaj hala eksik olduğu için yeni kıyafetler satın almak için o varış gelmişti. Orada çalışan bir giyim mağazasına girmeye çalıştığımızda anneme bu kadar yoğun bir nefretle baktığımızda, sanki ona sadece gözleriyle öldürebileceği gibi ona saldırmak üzereydi ve bize gelemeyeceğimizi söyledi çünkü giyinme şeklimizi "Müşterileri rahatsız edin. Dükkan sahibi bize insanlara bile söyledi "Bizim gibi" alışveriş yapmak için alanlar belirlemişti. Çevremizdeki insanların aşağılanması ve kahkahaları derin travmatize oldu. Türk müşteri hizmetlerini yardım için aramaya çalıştık ama telefonları kapalıydı. Sonunda saatlerce süren ve havaalanına döndükten sonra çantalarımızı geri verdiler. Bu noktada annem duygusal ve fiziksel olarak bitkin, bunun başka bir anını alamayacağımı söyledi ve tekrar böyle alay etmekten ziyade eve geri dönmeyi tercih ederim