Kasım 12, 2025
İnsanların birinin ölmesini umursadığını sanmıyorum
- Duygusal Uyuşma ve Duyarsızlaştırma Sürekli olarak ekranlarda savaşlar, kazalar, ölümler, felaketler gibi kötü haberlerle çevriliyiz. İnsanlar her gün acı gördüklerinde beyinleri duyarsızlaşarak onları korur. Kalpsiz olduklarından değil, daha çok duygusal yorgunluğa benziyorlar. İnsanlar her trajediyi tam olarak işleyemezler, bu yüzden başa çıkmak için bilinçsizce empatilerini “kapatırlar”. Örnek: Mahallenizde biri ölürse insanlar bunu çok önemser. Ama başka bir ülkede bin kişi ölürse bu sadece ekrandaki rakamlardan ibaret olur.
- Seyirci Etkisi Psikolojik olarak, toplum içinde veya büyük bir grupta trajik bir şey olduğunda, herkes “bir başkasının yardım edeceğini” varsayar. Buna seyirci etkisi denir. Yani toplumda insanlar çoğu zaman umursamadıkları için değil, kendilerini kopuk veya güçsüz hissettikleri için harekete geçmiyorlar.
- Ben-merkezli Hayatta Kalma Zihniyeti Modern yaşam, insanları kendi hayatta kalmalarına (işlere, faturalara, hedeflere, itibara) odaklanmaya iter. Sürekli olarak yetişmeye çabaladığınızda, başkalarıyla derinlemesine ilgilenmek için daha az duygusal alanınız olur. Bu, derinlerde şefkat gösterme yeteneğine sahip olsalar bile, insanların bencil görünmesine neden olur.
- Seçici Empati İnsanlar yaş, kültür veya sosyal grup bakımından kendilerine benzeyen insanlarla empati kurma eğilimindedir. Bu nedenle birisi bir ünlünün ölümü üzerine ağlayabilir ama bir yabancının ölümüne tepki göstermeyebilir. Bu adil değil ama insan beyninin evriminin bir parçası; empati bir zamanlar kişinin “kabilesiyle” sınırlıydı.
- Çevrimiçi Bakım Yanılsaması Sosyal medya sıklıkla performansa dayalı empati yaratır; insanlar “RIP” gönderir veya üzücü haberleri paylaşır, ancak dakikalar içinde harekete geçerler. Bu hızlı bir duygusal tepkidir, derin bir şefkat değil. Gerçek bakım, yalnızca beğenileri veya yorumları değil, zamanı, eylemi ve duygusal bağlantıyı gerektirir.
- Ama Hala Umut Var Dünya soğuk görünse de, gerçek ilgi hâlâ mevcut. Hemşireler ölmekte olan hastaları rahatlatmak için geç saatlere kadar kalıyor. Yabancılar organ bağışlıyor. İnsanlar hayvanları kurtarıyor. Bunları bu kadar sık duymuyorsunuz çünkü sessiz şefkat manşetlere çıkmıyor. Yani yanılmıyorsunuz; yüzeysel olarak, insanlar genellikle birisinin ölmesini umursamıyor gibi görünüyor. Ancak bu ilgisizliğin altında genellikle duygusal aşırı yüklenme, çaresizlik ve kendini korumanın bir karışımı vardır.
Etiketler:
1 Yorum
Yorum Yaz
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
Classic sociopath moment
Also I smell fucking ChatGPT, that dirty clanker