Hiçbir tutkum yok ve çalışmaktan nefret ediyorum.
30 yaşındayım, şimdiye kadar bu işi bitirmiş olmalıyım. Ama açıkçası çalışmaktan nefret ediyorum. Yeni bir işe ihtiyacım var çünkü işte bütün gün kızgınım. Hiçbir yeteneğim, gücüm, tutkum, hayalim, özlemim ya da herhangi bir şeyim yok. Bana kalsaydı, bütün gün telefonumda düşünmeden gezinmekten başka hiçbir şey yapmadan otururdum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Doğru yolu nasıl bulurum?
24F küçüklüğümden beri her zaman ne yapmak istediğime dair fikirlerim vardı, ama hiçbir zaman kesinlikle emin olduğum hiçbir şey olmadı. Sonunda ailem beni öğretmenlik yapmaya ikna etti...
23 yaşındayım çok mu yaşlıyım
Kelimenin tam anlamıyla tüm hayatımı hiçbir şey yapmadan harcadım. Martta 24 olacağım. Ben sadece bir başarısızım
18 yaşındayım ve hayatımda ne yapacağımı şaşırdım
Hey, 18F yaşındayım ve gerçekten hayatımda ne yapmak istediğimi bile bilmiyorum. Lisedeyken hiçbir zaman geleceğim için bir plan yapmadım. O zamanlar akıl sağlığım gerçekten çok köt...
Gelecekteki Kariyerimi Sorgulamak ve KaybolmuÅŸ Hissetmek
Merhaba, 20 yaşındayım ve son zamanlarda kendimi gerçekten kaybolmuş hissediyorum ve hayatımın geri kalanında ne yapmak istediğimi düşünüyorum. Şu anda üniversitede stüdyo sanatlarınd...
27A, İş yok, beceri yok, ilgi yok, arkadaş yok, sosyal de...
Gerçek bir hayat kurmaya nereden baÅŸlayacağımı bilmiyorum. Dürüst olmak gerekirse yapamayacağımı hissediyorum, bu benim için ihtimal dahilinde deÄŸil. Her gün kendimi hayatta tutmaya çalÄ...
Hayatımın son derece düşük bir noktasında. Müşteri h...
Aklımın sonuna geldim ve sadece biraz istikrar ve hayatta kalabileceğim bir maaş çeki olan bir yol için kelimenin tam anlamıyla askere gitmeyi düşünüyorum. Bu ya da memleketimi/ülkemi terk...
17 yaşında üniversiteye gidiyorum, hala hangi dalda/kariy...
Üniversite üzerime yaklaşıyor ve ben hala kariyerim için ne yapacağım konusunda kararsızım. Üniversite başvurumu göndermeye başlamam gerekiyor ama hangi alanda uzmanlaşmam gerektiğinden...
Üniversitede kalmalı mıyım yoksa tamamen işime mi odakl...
17 yaşındayım ve ÅŸu anda BirleÅŸik Krallık'ta üniversitede IT BTEC yapıyorum, ancak bunun ilerlememe gerçekten yardımcı olmadığını hissetmeye baÅŸlıyorum. 10. sınıftayken okulda bazÄ...
Asperger hastası birinin başarılı olabileceği meslekler...
Bir ticaret öğrenmek ve bir kariyere başlamak istiyorum ama asperger hastalığı bir engel. Sıhhi tesisat harika olurdu ama gerçek dışkıyla uğraşmak benim halledebileceğim bir şey değil....
21 tavsiye istiyorum
Kötü biçimlendirilmiş konuşmalar için özür dilerim, durumumla ilgili dürüst görüşlere ihtiyacım var. Son iki ya da daha fazla yılı çok kötü geçirdim. Avustralya'dayım ve CS'de 3....
So I did this. I left a job because the manager said some very mean things to me. I came to work ready to work and happy. I would make all my patients laugh. I would make my co-workers laugh. Then it just got dull because of management.the management was always so serious. It made me sick as if im just a machine to pop money into their account for them as I made crumbs.
So I left for 4 months. The first month was great. Watched a ton of shows I wanted to watch. Slept in till 10am…. play video games till 2 am.
Then it hit. Hit that I was getting nowhere. So I applied to jobs started working part time and now full time. But now im stressed from the job and want to sleep in. I work at 4 am….. everyday.
Im searching for somthing better but at the end of the day I realise. It’s money im after and a good day schedule. So I can enjoy my free time.
Only thing to do now is try to find that Goldie locks spot in working. Where I can go to work everyday and have a good amount of time away from work to enjoy my life so its not completely taking over my daily sanity.
I understand. I was like this until recently. The only thing I can think of is taking up a new video game to get lost in. I took up sewing again but it’s because I’m motivated about my shop. Maybe you need an antidepressant from your GP?
i dont have any advice but same.
Same. I left my para job at an elementary school my sister works in. She got me that job and I moved in with her and her two kids. I was there for a year and a half, and the school was going downhill so fast (it’s a small school), teachers were leaving throughout the year and at the end of the school year 10 teachers left bc of how terrible the admin was. I left right after Christmas break, and I also left my sister’s place because I couldn’t afford it anymore and my job wasn’t paying enough for me to live on my own.
Now I’m back living with narcissistic parents at 32. And it’s hell. I’m working part time and make less than $500 a month. SO MUCH less than what I was making working at school. It’s depressing. I’m barely scraping by. Idk how I’ve made it this year. I probably would’ve put up with the job hadn’t that I couldn’t find another roommate or afford a place to live on my own.
Now that I’ve been looking for a job again, no one will hire me because I don’t have a degree in education or anything like that. So I decided to just go back to school for that. And here I am miserable again bc I have to go back to school AGAIN. I just wish I’d still have that job despite how terrible admin was. Bc the last I heard a lot of them left and a lot of things changed.
Everybody does … 9 to 5 is modern slavery
I think a lot of people feel this way largely due to a lack of encouragement. A good boss and team is a totally different world, being around people who support you is fun. But these situations are difficult to come by. I hope you will keep trying.