Halbuki Atatürk yobaz aleyhtarı idi

​

M. Hayri EGELÄ° “Atatürk’ten Bilinmeyen Hatıralar” isimli eserinde ÅŸu olayı naklediyor:

“Atatürk için dinsiz diyenler oldu. Bunu bir moda imiş gibi yayanlar vardı. Onun lâik anlayışını dinsiz gibi göstermekte fayda bulanlar oldu. Halbuki Atatürk yobaz aleyhtarı idi.

Size başımdan geçen bir vak’ayı naklederek başlayayım:

Bir gün Necip Ali ona:

Efendim, Münir Hayri namaz kılar, dedi.

En yakın bir dostumun beni bu şekilde takdim ettiğini gören beni sevmeyenler, şimdi kovulacağımı zannederek gülüştüler. Atatürk’le aramızda ’ şu konuşma geçti:

– Sahi mi?

– Evet PaÅŸam.

– Niçin namaz kılıyorsun?

– Namaz kılınca içimde bir huzur ve sükun hissederim.

Atatürk demin gülenlere dönerek:

– Batmak üzere olan bir gemide bulunsanız, herhalde, yetiÅŸ Gazi, demezsiniz; Allah, dersiniz. Bundan tabii ne olabilir.

Sonra da bana dönerek:

– Dünyadaki iÅŸlerine zarar vermemek ÅŸartıyla namazını kıl, heykel yap, resim de.

Atatürk asla dinsiz değildi, lâikti. Taassubun şiddetli düşmanıydı. Medreseleri, tarikatları lağvettirdiği zaman, yakınında bulunanlardan rahmetli Galib’e:

– Yahya Galip Bey, Müslümanlıkta rahiplik yoktur.

Medreseler, eski Türklerin kurdukları modern zihniyette üniversitelerin, taassubun elinde ıslah olmayacak kadar tereddiye uğramış harabeleridir. Bunları ne ıslah, ne de idame ettirmek kâbildir. Yıkmaktan kasdımız budur.

Müslümanlıkta imam, cemiyetin en üstün adamıdır, zamanın en münevver adamıdır. Dört beş yüzyıl birbirini tutmayan içtihatlarla, esen rüzgarlara göre verilmiş fetvalarla inançlarıyla oynanan Türk milletinin din duygularını, bir sürü skolâstik cahilin elinde bırakamayız. İlerde bu işi bizzat elime alacağım.

(6) Sadi BORAK, Atatürk ve Din, İstanbul- 1962.