bu sosyal ağa ve bu bilgi dünyasına veda ediyorum

arkadaşlar, aslında yazacağımı hiç düşünmediğim uzun bir metin yazmak istedim ama işte buradayım, bir cumartesi akşamı saat 7’de tavanıma bakarken bu varoluşsal monologu yazıyorum ve şunu düşünüyorum: Reddit’in kişiliğimin bir parçası olmasına nasıl izin verdim. Cidden, buraya komik bir meme göreceğimi veya basit bir cevap alacağımı düşünerek geldim ve aniden özgür iradeyi tartışıyordum, aktörlerin mikro ifadelerini analiz ediyordum, botlarla tartışıyordum, onları tanıyormuşum gibi kavga eden yabancılara olumlu oy veriyordum, onların gerçek insan olup olmadıklarını veya bunun bazı yapay zekaların insanların ne kadar ileri gittiğini görmek için internete rastgele metinler attığı devasa bir sosyal deney olup olmadığını gerçekten bilmediğim yazıları okuyordum. yoruldum.

reddit matris gibi hissetmeye başladı. Burada herkesin sadece bir NPC olduğuna inanmaya başladım. hiçbir şey gerçek gelmiyor. insanlar birbirlerine sims karakterleri gibi davranıyorlar. Yarın kimsenin hatırlamayacağı bir noktayı kanıtlamak için 10 paragraflık makaleler yazıyorlar. yedi yıl önce iptal edilen bir televizyon programı hakkında agresif bir şekilde tartışıyorlar. 2017’den bir bağlantı buldukları için fikrimi değiştirdiklerini düşünüyorlar. Ben de kaybetmek istemediğim için tartışmaya başladım. beynim hiç bitmeyen bir beslenmeye dönüştü. herkes bir avatardır. avatar oldum

Beni beş dakika sonra bile hatırlamayacak olan rastgele yabancıların yorumlarını okumak için çok fazla zaman harcadığımı ve onları da hatırlamamam gerektiğini fark ettim. reddit beyin hücrelerimi tüketiyor. Her gün bağımlılığı haklı çıkaracak bir şey bulma umuduyla ekranı kaydırıyordum ve bunların yüzde 99’u aynı geri dönüştürülmüş argümanlardı, aynı anlamsız internet felsefesi döngüsü, aynı toksisite, aynı boş boşluktu. Artık hangi düşüncelerin aslında bana ait olduğunu ve sabahın üçünde rastgele bir alt dizi dizisinden edindiğim düşüncelerin hangisi olduğunu bile bilmiyorum.

ve en kötü kısmı: ne düşüneceğimi teyit etmek için reddit’i kullanmaya başladım. bu alt kısımdır. İşte o zaman bir şeyin kırıldığını anladım. kimliğimi bir algoritmaya ve 6 olumlu oy alan bir yorum bölümüne aktarıyordum. Ruh halim bile yorumumun 50 olumlu oy mu yoksa 2 olumlu oy mu aldığına bağlıydı. Bu o kadar sağlıksız ki normalmiş gibi davranamıyorum bile.

Dışarı çıkmak istiyorum.

Tekrar gerçek bir hayat istiyorum. çimenlere dokunmak istiyorum. Kelimenin tam anlamıyla ve mecazi olarak. yetenek, karma, mod botlar, kural 3, kural 5, kural 6 ve bir şekilde her zaman ortaya çıkan kural 14 hakkında endişelenmeden var olmanın nasıl bir his olduğunu hatırlamak istiyorum. Daha önce hiç görmediğim ve hiçbir zaman göremeyeceğim kullanıcı adlarını düşünmeyi bırakmak istiyorum. noktalı virgülle yazdıkları için aristoteles’in kayıp öğrencisiymiş gibi davranan insanları görmekten vazgeçmek istiyorum.

Ayrılıyorum. ve bu öfkeden vazgeçmek değil. dram değil. bu özgürleşmedir. bu kurtuluş. bu dijital bir hapishaneden kaçış.

Kendimi sonsuz kaydırmadan kurtarıyorum. Kendimi bitmek bilmeyen yorum savaşlarından kurtarıyorum. Kendimi buranın her şeyin büyük planında önemli olduğu inancından kurtarıyorum.

çünkü sonuçta bu sadece bir web sitesi. pikseldir. gürültü. Mühim değil. ve ona çok fazla güç verdim.

yani eğer birisi bu metni daha sonra bulur ve nereye gittiğimi merak ederse: yaşamaya gittim.

gerçekten.

Reddit’ten resmen ayrılıyorum.

Güle güle.