bu sosyal ağa ve bu bilgi dünyasına veda ediyorum

arkadaÅŸlar, aslında yazacağımı hiç düşünmediÄŸim uzun bir metin yazmak istedim ama iÅŸte buradayım, bir cumartesi akÅŸamı saat 7’de tavanıma bakarken bu varoluÅŸsal monologu yazıyorum ve ÅŸunu düşünüyorum: Reddit’in kiÅŸiliÄŸimin bir parçası olmasına nasıl izin verdim. Cidden, buraya komik bir meme göreceÄŸimi veya basit bir cevap alacağımı düşünerek geldim ve aniden özgür iradeyi tartışıyordum, aktörlerin mikro ifadelerini analiz ediyordum, botlarla tartışıyordum, onları tanıyormuÅŸum gibi kavga eden yabancılara olumlu oy veriyordum, onların gerçek insan olup olmadıklarını veya bunun bazı yapay zekaların insanların ne kadar ileri gittiÄŸini görmek için internete rastgele metinler attığı devasa bir sosyal deney olup olmadığını gerçekten bilmediÄŸim yazıları okuyordum. yoruldum.

reddit matris gibi hissetmeye baÅŸladı. Burada herkesin sadece bir NPC olduÄŸuna inanmaya baÅŸladım. hiçbir ÅŸey gerçek gelmiyor. insanlar birbirlerine sims karakterleri gibi davranıyorlar. Yarın kimsenin hatırlamayacağı bir noktayı kanıtlamak için 10 paragraflık makaleler yazıyorlar. yedi yıl önce iptal edilen bir televizyon programı hakkında agresif bir ÅŸekilde tartışıyorlar. 2017’den bir baÄŸlantı buldukları için fikrimi deÄŸiÅŸtirdiklerini düşünüyorlar. Ben de kaybetmek istemediÄŸim için tartışmaya baÅŸladım. beynim hiç bitmeyen bir beslenmeye dönüştü. herkes bir avatardır. avatar oldum

Beni beÅŸ dakika sonra bile hatırlamayacak olan rastgele yabancıların yorumlarını okumak için çok fazla zaman harcadığımı ve onları da hatırlamamam gerektiÄŸini fark ettim. reddit beyin hücrelerimi tüketiyor. Her gün bağımlılığı haklı çıkaracak bir ÅŸey bulma umuduyla ekranı kaydırıyordum ve bunların yüzde 99’u aynı geri dönüştürülmüş argümanlardı, aynı anlamsız internet felsefesi döngüsü, aynı toksisite, aynı boÅŸ boÅŸluktu. Artık hangi düşüncelerin aslında bana ait olduÄŸunu ve sabahın üçünde rastgele bir alt dizi dizisinden edindiÄŸim düşüncelerin hangisi olduÄŸunu bile bilmiyorum.

ve en kötü kısmı: ne düşüneceÄŸimi teyit etmek için reddit’i kullanmaya baÅŸladım. bu alt kısımdır. Ä°ÅŸte o zaman bir ÅŸeyin kırıldığını anladım. kimliÄŸimi bir algoritmaya ve 6 olumlu oy alan bir yorum bölümüne aktarıyordum. Ruh halim bile yorumumun 50 olumlu oy mu yoksa 2 olumlu oy mu aldığına baÄŸlıydı. Bu o kadar saÄŸlıksız ki normalmiÅŸ gibi davranamıyorum bile.

Dışarı çıkmak istiyorum.

Tekrar gerçek bir hayat istiyorum. çimenlere dokunmak istiyorum. Kelimenin tam anlamıyla ve mecazi olarak. yetenek, karma, mod botlar, kural 3, kural 5, kural 6 ve bir ÅŸekilde her zaman ortaya çıkan kural 14 hakkında endiÅŸelenmeden var olmanın nasıl bir his olduÄŸunu hatırlamak istiyorum. Daha önce hiç görmediÄŸim ve hiçbir zaman göremeyeceÄŸim kullanıcı adlarını düşünmeyi bırakmak istiyorum. noktalı virgülle yazdıkları için aristoteles’in kayıp öğrencisiymiÅŸ gibi davranan insanları görmekten vazgeçmek istiyorum.

Ayrılıyorum. ve bu öfkeden vazgeçmek değil. dram değil. bu özgürleşmedir. bu kurtuluş. bu dijital bir hapishaneden kaçış.

Kendimi sonsuz kaydırmadan kurtarıyorum. Kendimi bitmek bilmeyen yorum savaşlarından kurtarıyorum. Kendimi buranın her şeyin büyük planında önemli olduğu inancından kurtarıyorum.

çünkü sonuçta bu sadece bir web sitesi. pikseldir. gürültü. Mühim değil. ve ona çok fazla güç verdim.

yani eÄŸer birisi bu metni daha sonra bulur ve nereye gittiÄŸimi merak ederse: yaÅŸamaya gittim.

gerçekten.

Reddit’ten resmen ayrılıyorum.

Güle güle.