bir daha asla sabahlamayacağım

son bir kaç yıldır fırsat bulduğum çoğu gece sabahlıyordum ve sabahlarken de acıktığım için mutfakta kendime ufak atıştırmalıklar hazırlardım çoğu gece ben gibi abimde sabahlardı o yüzden mutfakta onla karşılaşıp sohbet ettiğimde çok olmuştu yine sabahladığım günlerden birinde mutfağa gitmiştim abim mutfaktaki koltuğumuzda oturuyordu garip olansa telefon gibi teknolojik aletlerinden hiç biri yanında değildi tabi ki o an bunu fark edememiştim abimle bir kaç rastgele konu hakkında konuştuk ama bu abimin konuşma tarzından çok uzaktı ona kahve yapmamı istedi bende sorgulamadan yaptım ve tekrardan odama geçtim bir kaç dakika sonra mutfaktan tıkırtılar geldi umursamadım kulaklığımı takıp dizi izlemeye başladım tıkırtılar devam etti yine umursamayıp dizinin sesini yükselttim ancak bi süre sonra tabak kırılma sesleri geldi ardından da bir çığlık bu sefer umursamadan edemedim ve mutfağa gittim her şey yolundaydı tek garip şey abim hâlâ koltukta hiç bir şey yapmadan oturuyordu kahve yaptığım bardak yoktu abime sesleri duyup duymadığını sordum abim cevap vermedi inatla sordum ama abim yine cevap vermedi odama geçip yeniden dizimi izlemeye başladım masam mutfağa bakıyor ve mutfaktan çıkan ve mutfağa giren her şeyi görebiliyordum ancak o gece mutfaktan kimse çıkmamıştı sabah olunca annemler uyandı ve mutfakta beraber kahvaltı yapıyorduk tek eksik kişi abimdi anneme abimin neden gelmediğini sordum annemse abimin dün öğlen arkadaşında kalmaya gittiğini ve hâlâ gelmediğini söyledi şok olmuştum kahve yaptığım bardak ortada yoktu bu olaydan bir kaç hafta sonra kahve yaptığım bardağı parçalara ayrılmış bir şekilde yatağımın altında bulduk ondan sonraki gece uyurken bir anda kulak yırtan bir çığlıkla uyandım ve yataktan kendimi kaldıramadım gözlerim açıktı fakat hiç bir şekilde hareket edemiyordum gözlerimi odamın etrafında gezdirirken sandalyemde birinin oturduğunu fark ettim ama bunun bir insan olmadığı çok belliydi yatağımın tam olarak başında gözlerini bana dikmiş beni izliyordu simsiyahtı upuzundu ve aşırı derecede büyük gözleri vardı gözümü ondan ayırıp tavana diktim bir anda omuzlarımdan beni tuttu üstüme oturdu omuzumu sıkmaya devam ediyordu bağıramıyordum tepki veremiyordum ve bu sefer gözümü kapatmıyor başka bir yere bile bakamıyordum normalde bu gibi olaylara karşı bilinçliydim çoğu insan dua oku geçer gider derdi ilk başlarda bildiğim hiç bir dua aklıma gelmedi karşımdaki silüet hareketsizce dikiliyordu ara sıra değişik iniltiler çıkartıyordu ben bi nebze olsun sakinleşmiştim ve o an aklıma gelen tüm duaları teker teker okudum üstümdeki silüet yavaş yavaş parçalara ayrılıyordu ve ayrılırken kulak yırtan çığlıklar atıyordu en son üstümden kalkıp duvara yapıştı ve içinden kana benzeyen ama daha koyu renkte olan bir sıvı çıktı ve o sırada o varlık yok oldu içinden çıkan sıvı hâlâ duvardaydı ne kadar silmeye çalışsakta asla geçmedi hâlâ duvarımda o sıvıyla uyuyorum ve bu da yaşadıklarımın bir rüya veya hayal olmadığını kanıtlıyordu.