Asla ilerlemeyeceğim gibi hissedin
25f yaşındayım ve geleceğimi mahvetmiş gibi hissediyorum.
Okulda yeterince zekiydim ama hiç dikkat etmedim. Akıllı olduğumu düşündüğüm için çalışmam gerekmediğini düşündüm. Ailem de çalışmalarımı gerçekten teşvik etmedi ve bu yüzden yüzebildim. Sonunda birkaç yeterliliğim vardı ama büyük bir şey yok.
Sonra bir yıl üniversiteye gittikten sonra derslere katılmadım ve hayatta ne yapmak istediğimi bilmiyordum. Sonra birkaç yıldır misafirperverlikte çalıştım, şimdi bir çağrı merkezinde çalışıyorum. Ve hayatımdan nefret ediyorum.
Kendimi artık tanıtım yaptığımı görmediğimi hissediyorum, kendime tekrar üniversiteye gitmek gibi yardım etmeyi düşünmeye çalışsam bile vb. Ne çalışacağım hakkında hiçbir fikrim yok. Ve uygulamalar kapandıktan sonra her zaman bu epifanlara sahip gibi görünüyorum.
Dünyada her şey devam ederken dürüstçe mahkum gibi hissediyorum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Güzel ayrıcalıkların oynandığını görmek acı veriyo...
Merhaba arkadaşlar, ben bilgisayar bilimi okuyan bir 23F'im. Ortalama görünüşlü olduğumu söyleyebilirim. Aynı zamanda bilgisayar bilimleri okuyan arkadaşlarım ve tanıdıklarım var, ancak ...
Hayatta ve derslerde kaybolmuş hissediyorum
Merhaba 23 yaşındayım ve şu anda gerçekten ilgi duymadığım bir şey üzerinde çalışıyorum…. Yalnızca birkaç sınavı geçtim, her zaman son dakikada çalışıyorum ve sıfır motivasy...
Muhasebe mi yoksa Veterinerlik mi almalıyım?
MERHABA! yakında CLSU'da okuyacağım ve muhasebe ile veterinerlik arasında kaldım (daha önce tıp teknolojisini de düşünüyordum). ailem burs nedeniyle inceleme almamı istiyor ve bunun ilgil...
O kadar psikolojim bozuldu ki ne yapacağımı bilmiyorum
Ben 16 Kosta Rikalı bir erkeğim ve 8 yaşımdan beri derin bir depresyonla mücadele ediyorum. Bu depresyonu yıllardır sakladım ve bu beni tamamen mahvetti. Ortalamanın altında bir zekaya sahip...
28 yaşında ilk işi
İlk tam zamanlı işime geç kavuştum ve şimdi pişmanlık ve vicdan azabı duyuyorum. 28 milyon yaşındayım ve ilk tam zamanlı işimi 28 yaşında bir depoda buldum. Aslında 2 işim var. Artı...
Eski Hava Kuvvetleri Subayı, Boks ve Kişisel Savunma uzman...
Hey, bir süredir burada okuyorum ve birilerine faydası olur diye yolculuğumun bir kısmını paylaşmanın ve merhaba deme zamanının geldiğini düşündüm. Birkaç yıl önce dışarıdan "baş...
üniversitede kaybolmak
Bir süredir devlet üniversitesindeyim ve bundan sonra nereye gideceğim konusunda sıkışıp kaldığımı hissetmeye başladım. Bilgisayar Bilimleri'ne teknoloji işlerinin hızla arttığı bir...
Son derece kaygılı, otistik kadınlara yönelik, diplomaya...
Aşırı kaygılı ve otistik kadınlar (ya da yetişkinler) için daha uygun bir kariyere dönüşebilecek işler bilen var mı? Burada kaygılı otistik yetişkinler var mı ve iş olarak ne yapıyo...
Lütfen yardım edin! Tavsiyeye ihtiyacım var!
Büyük Hawaii adasında yaşıyorum, toprağıma sadık olmaya ve asla ayrılmamaya güçlü bir inancım vardı, 37 yaşındayım ve hiç ayrılmadım ve Hawaii aynı değil bu yüzden gerçekten hi...
35 Yaşında Kaybolmuş Hissetmek, İş Kurma Hayalleri Kurm...
Herkese merhaba, 35 yaşındayım ve şu anda kendimi gerçekten hayatta kaybolmuş hissediyorum. Yıllardır kendi işime sahip olmanın ve onu yürütmenin hayalini kurdum, ancak başarısız olma ...
If you don’t know what to study or where to start, try exploring small. Take a free online class, shadow someone, do a short course that doesn’t require a big commitment. Sometimes the spark comes after trying something, not before. Don’t wait for the “perfect epiphany,” you can test things in little steps.
And remember: the world is rough right now, but your story isn’t finished. Plenty of people start new paths at 30, 40, even 50. At 25, you’ve got time to pivot more than once. Don’t let the voice saying “I’m doomed” trick you into believing it’s fact.
You don’t need to have it all figured out right this second. Just pick one small step that feels doable and keep building upon it, step by step. Honestly, even if it’s patting yourself on the back for mentally allowing yourself to take a shower. Give yourself small mental victories wherever you can.
You have to have the discipline to see something through. College isn’t for everyone, but you need *some* type of education or training if you want to change your job outlook. If you keep doing the same thing you’ve done before then you’ll be in the same position.
It’s perfectly reasonable to go for a program that has good employment prospects, not everyone is going to find a career that they love.