Askerlik Anısı

Kısa dönem (6 ay) yaptım ben askerliği İzmir’de. Usta birliğine geçmişiz artık. Bi gün hurdalığın orada oturuyoruz öyle. Askerin biri geldi dedi ki, yüzbaşı seni çağırıyor. Neyse gittim odasına selam verdim falan, emredin komutanım dedim. Aynı odada bi koltukta da bizim bölüğe bağlı bi üsteğmen yayılmış oturuyor. Yüzbaşı o kadar rahat değil anasını satim:) Neyse.
Yüzbaşı, İbrahim sende çavuş kumaşı (ne demek bilmiyorum hala) var lan, seni çavuş yaptık, dedi birden. Al bu pırpırları, terziye söyle diksin hemen dedi. Tabii o zamanlar 20-21 yaşında genç bi adamım. Artık salaklıktan mı dersiniz, toyluktan mı dersiniz, anlık basiret bağlanması mı dersiniz bilmiyorum. Komutanım, ben böyle iyiyim, isterseniz gönüllü arkadaşlara verin siz çavuşluğu, dedim ve koydum pırpırı masaya. Şimdi hayatta hata yaptığınızı anladığınız bazı kırılma anları vardır:) Bu da öyleydi tabii:) Abartsız bi 5 sn şok oldu ikisi de. Üsteğmen “Olum sen şaka mı yapıyosun, gerçek mi diyosun? Gerçi fark etmez iki türlü de s..kerz burda biz seni haberin olsun. Sana soran mı oldu istiyo musun diye a.mck” dedi. Yüzbaşı bi şey demedi ilk. Aç sıyır lan şu kollarını dirseklerine kadar ki dedi. Kollarıma baktı 2 adam öyle. Faça, iğne izi vs. mı aradılar anlamadım:) RDM’ye gitmedin hiç sen diye biliyorum ben, dedi Yüzbaşı. Yok gitmedim komutanım dedim. İyi, al bu pırpırı s..kr git, dediğimi yap, gözüme çok görünme bugün benim dedi. Bu gereksiz sorumlulukla ve çavuşluğa hiç gönüllü olmayışımla hiç iyi geçmedi askerliğim.
Başa da öyle bi diyalog geçince devamlı iş kitle­diler bana. Nizamiyede ve diğer nöbet kulelerinde çaprazda dikilmek daha hoş gelmişti oysaki:)