artık çok yaşlı
38 yaşındayım, beÅŸeri bilimler alanında iÅŸe yaramaz bir derecem var ve kesinlikle hiçbir geçmiÅŸ deneyimim yok. Herhangi bir iÅŸe baÅŸvurmaktan çok utanıyorum. Korkarım hayatım sona erdi. GeçmiÅŸ deneyim eksikliÄŸini açıklamak için iÅŸverene ne gibi bir mazeret sunabilirim? EÄŸitimimi 22 yaşında tamamladım ve o zamandan beri iÅŸsizim ve her zaman ailemle yaşıyorum. Önümde bir ışık göremiyorum. (Güney Avrupa’da yaşıyorum)
Etiketler:
Benzer İçerikler
Askerden ayrılıp bekar olmak
Selam, ABD ordusundan ayrılıyorum ve her şeyi arkamda bırakmak istiyorum. Arkadaşlarla ve yapılacak şeylerle dolu bir hayat yaşamak, neşeyi bulmak ve yapmak istediğim şey "normal i...
Yakında 42 olacağım
Nisan ayında 42 yaşında olacağım ve tek çocuÄŸum 2 yaşında olacak, ÅŸu an annesinin yanında deÄŸilim ve aslında iliÅŸkimiz boyunca iÅŸsizim. Ä°ÅŸe ihtiyacım var ama bunu nasıl yapacağımÄ...
26F ve Hayatta Sıkışmış (Kariyer ve Finansal?)
Başlığın da belirttiği gibi ben şu anda evde yaşayan ve göçmen bir aileden gelen 26F'yim. Sorun şu ki, hayalimdeki iş olması gereken işte harika bir işim var ve yıllık 70 bin dolar kaz...
Annem insan becerilerinde ustadır
Annem (40'lı yaşların başı) insan becerileri konusunda harikadır. O bir çevreci ama kendine hakim, çok ruhani (dindar değil), modern, liberal, anlayışlı, okumayı ve meditasyon yapmayı se...
28 yaşındayım ve 6 yıldır aynı işte çalışıyorum. ...
Merhaba millet, Yıllar boyunca bu alt dizinde pek çok harika gönderi ve yanıt okudum, bu nedenle bu harika gönderilerden biri olmasa da, şu anda kendimi çok durgun ve kaybolmuş hissettiğimde...
20 yaşındayım, meteliksizim, kafam karışık ve bir plan...
20 yaşındayım. Sağlam bir becerim yok. İstikrarlı bir gelir yok. Ticaret, kripto ve çevrimiçi para konusunda bir fikirden diğerine atlayıp duruyorum ve sayamayacağım kadar çok kez başar...
Orada kalmak her zaman bir seçenektir. Sorun bu.
Orada kalmak her zaman bir seçenektir. Sorun bu.
20F hayatımda ne yapacağım, okulu bırakmak istiyorum
20 yaşında bir kadınım, aslında Latin Amerikalıyım ama yurtdışında daha güvenli ve temiz bir ülkede yaşama hayalim var. Tıp birinci sınıf öğrencisiyim ama derslerimden keyif almıyor...
Tek isteÄŸim eÄŸitim
Merhaba! Mobildeyim ve disgrafim var, bu yüzden bunu mümkün olduğunca okunaklı tutmaya çalışacağım. Ben (29), ailemin fafsa'yı doldurmam için bana bilgi vermeyi reddetmesi nedeniyle genç...
kesinlikle hayatta kayboldum
20 yaşındayım ve hayatıma pek iyi davranmadım. Okulda asgari notları almakla uğraştım, iyi bir üniversiteye gitmek için gereken ucas puanlarını zar zor aldım, kesinlikle nefret ettiğim ...
8 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
So what have you been doing? Taking care of elderly relatives is “experience”. So are raising children and volunteer work. Or do you mean you’ve been bed rotting in your childhood bedroom being supported by your parents?
You have like 20 years left in an avg career and are only like 16 years into an avg career at that age. 20 years is enough time to do pretty much anything, you just have to be very intentional about what you want out of that time.
It’s never too late, but it’s going to take drastic action to change things.
38 is not too old to change trajectories. But you need to provide more info – when did you graduate? What have you been doing since graduation? How have you been surviving at 38 with no experience? Your post is too vague as it stands for anyone to give helpful advice
There was a time when I was in a similar position. I was literally just too ashamed to apply for jobs because I was so deeply uncertain, lacking confidence in my skills and abilities. I falsely presumed that everyone else had it figured out, and that I was uniquely incapable and useless, soon to be a homeless dreg that everyone long abandoned.
A lot of this kind of thinking is very deeply warped. The fact is that almost nobody feels like they have it together, like they have clarity or direction on their future, and everyone is experiencing overwhelming doubt who isn’t in a position of extreme luck or, more likely, privilege via inherited wealth. We have a society that actively awards sociopathic traits.
So the first thing is to recognize that you are not as bad as you think you are, and other people aren’t as good as you think they are. Yes, it will be a challenge. But you have to decide whether you want to live or simply give up and die.
Do you have hobbies? What are your interests?Â
Maybe you will have to accept doing some kind of blue collar work.
Never too late to begin again.