Aita, çocuklarımı uzaya gitmek ve muhtemelen insanlığı kurtarmak için geride bıraktığı için?

Yani, ben (m, eski pilot döndü çiftçi), gezegenin temelde öldüğü çok uzak olmayan bir gelecekte yeryüzünde yaşıyorum. Mahsuller başarısız olmaya devam ediyor, toz fırtınaları sabit ve herkes yavaşça açlıktan öldüğümüzü kabul etti.

Bir gün, beni bu gizli NASA üssüne (uzun hikaye) götüren bazı koordinatlara rastlıyorum. Görünen o ki, insanların yaşayabileceği yeni bir gezegen bulmak için Satürn yakınlarındaki bir solucan deliği boyunca görevler planlıyorlar. Görevi pilotluk etmemi istiyorlar çünkü görünüşe göre hiç kimse o kadar iyi değil.

İşte sorun: İki çocuğum var. Kızım (10f) süper akıllı ve oğlum (15m) daha çok çiftçiliğe giriyor. Kızım gitmemem için yalvardı çünkü bu “hissi” (ve odasında gerçekleşen bazı garip hayalet kitapları) vardı. Ona yapmam gerektiğini söyledim, çünkü sadece bizimle ilgili değildi – bu dünyadaki herkes hakkındaydı. Bana ayrıldığım için korkak dedi.

Yine de gittim. İşler… karmaşıklaştı. Bir su gezegeninde onlarca yıllık yeryüzünü boşa harcadık (seni lanetleyin, zaman dilatasyonu). Tekrar kontrol ettiğimde, çocuklarım büyüdü ve kızım temelde benden nefret etti. Bu arada, NASA’nın bir yedekleme planı olduğunu fark ettik: Earth nüfusu hendek ve sadece dondurulmuş embriyolarla başka bir yerde insanlığı yeniden başlatın. Bu yüzden çocuklarımı hiçbir şey için feda edip etmediğimi sorgulamaya başladım.

Ama sonunda, bazı çılgın kara delik fiziği sayesinde, kızımın kitap rafının arkasındaki bu “5. Boyutlu Kütüphane” nde sona erdim (evet, ben onun hayaleti olduğum ortaya çıkıyor). Ona insanlığı kurtarmak için ihtiyaç duyduğu denklemi göndermeyi başardım ve dünyadaki gerçek kahraman oldu. Onu tekrar gördüğümde yaşlı bir kadındı ve çok yaşlanmamıştım.

Şimdi merak ediyorum: Bana yalvarmadığında kızımdan ayrılmak için pislik miydim? Yoksa sadece insanlığa bir şans vermek için yapmam gerekeni mi yapıyordum?

Aita?