26m başarısızlık ve değişmek istiyorum.
Burada bu yaÅŸ oldu ve kaybeden olmaktan baÅŸarılı olmaya giden oldu mu? BaÄŸlam için, bu yıl uzun vadeli iÅŸsizlik ile mücadele ettim, tüm spor salonumu kaybettim, hala evde yaşıyorum. Bu yıl kendimi kaybettim. Parasızdım, sıska olmaya geri döndüm, hiçbir iliÅŸkisi olmadı ve hayatımdan nefret ettim. 5 ayda 27 olacağım ve bu yıl bir araba sahibi olmak ve ülke dışına seyahat etmek dışında gösterecek hiçbir ÅŸeyim yok. Temelde deÄŸeri olmayan bir erkek çocuÄŸum. 20’li yaÅŸlarım boyunca durgunlaÅŸtım. Her zaman çıkmaz iÅŸlerde çalıştı, asla zam almak için bakmadı, her zaman sadece hayatta yaÅŸamak için minimum çıplak yapıyor.
Etiketler:
Benzer İçerikler
24 yaşındayım, üniversiteyi bıraktım, kayboldum ve tü...
Merhaba, son birkaç yıldır hayatta kayboldum ve benim için her türlü tavsiyeye veya bu tür bir durumu daha önce nasıl ele aldığınıza minnettar olurum. Şu anda 24 yaşındayım ve son 5...
Okul ve iÅŸi dengelemek
Atlanta'da kalıyorum ve yeni bir Tulsa Kaynak Okulu kampüsü açıyorlar. Bir süredir ticaret okuluna gitmek ilgimi çekiyordu. Şu an 29 yaşındayım ve keşke daha fazla özgürlüğüm varken b...
Ne yapacağımı bilmiyorum, sürekli para konusunda stresli...
15.50 maaş alıyorum, saat başı 30 saatten fazla çalışıyorum. Hayatımın çoğunda akıl sağlığı işinde çalıştım, 2 yıl kan alma ameliyatı geçirdim (ancak bunun için bir sertifik...
BT'den Sonra YaÅŸam
Arkadaşlar, 27 yaşındayım ve tamamen kayboldum. Eskiden ürün müdürüydüm ve gerçekten iyi biriydim. Başlatma hatası nedeniyle işimi kaybettim. Gerçekten uzun bir süre iş bulamıyorum. ...
Üniversiteyi bırakmayı düşünüyorum ama ailem buna kar...
Merhaba, bilgisayar bilimleri alanında lisans eğitimime başladığımdan bu yana iki yıl geçti. İlk başta eğlenceli görünüyordu ve o kadar da zor değildi ama zamanla ilgimi kaybetmeye baş...
Perakende işi yapmaktan yoruldum, bundan nasıl devam edebi...
25 (M) burada, Whole Foods'ta çalışıyorum ve kendisine farklı bir şey yapma fırsatı verilmesini çok istiyorum ama gerçekten boğuluyormuşum gibi geliyor ve kimse bana merdiven ya da can sim...
34/avukat ve kendimi tam bir zavallı gibi hissediyorum
Her şeyi doğru yaptım, üniversite ve hukuk fakültesine tam burs kazandım ve hazır olduğumu düşündüm. Daha sonra hukuk fakültesinden vasat bir notla mezun oldum ve o zamandan beri sağlık...
Uzun zamandır evsizim.
MERHABA. Lisans derecemi Trump'ın ilk göreve geldiği 2016'da mı bitirmiştim? Gerçekten hatırlamıyorum. Ne kadar önemli olduğunu da hatırlamıyorum. Teknolojiyle alakalı bir şey. Üniversi...
düşük iş yaşam dengesi işleri
çok zorlu çalışma saatlerine ve kötü iÅŸ-hayat dengesine sahip iÅŸler var mı? hayatınız temelde bu iÅŸten ibaretken? EÄŸer öyleyse, lütfen bana orada çalışmak için hangi alanda uzmanlaÅ...
Keşke tekrar 17 yaşında olsaydım.
27 yaşındayım ve kendimi kaybolmuş hissediyorum. Daha bu yıl, ailemin yanına taşınmak ve STEM derecesi için okula geri dönmek için çıkmaz yaratıcı kariyerimi bıraktım. Çalıştığı...
3 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
It’s never to late to change your direction in life
The thing about the gym though is that if you exercised in the past you will have muscle memory therefore, whenever you exercise again you will gain muscle at a faster rate compared to when you had first began exercising.
You can turn around. If it helps, here’s my story:
At 27 I had a college degree, private, expensive, and had held no real job, no professional work experience, had generated no real income. My then boyfriend left me for another girl, and I was living paycheck to paycheck. On top of that, a tooth was starting to hurt real bad and I had no dental insurance. How does the A Student ends up so behind the pack?
I tried asking my mother for money to go to the dentist, she hung up and said it was my responsibility, this was the life I had chosen. I don’t even remember how I pooled the money and got the needed care, but I was done with that life. I was trying to become an artist, but evidently had no mentorship and no idea on how to do it. So that was it for me. I applied for a sales job, said farewell to music school, packed my stuff and move once again. First paycheck felt like “this is life, this is what security feels like”. Wrong, I was fired 10 months into the gig and the guy I dated during that period literally ghosted me.
Then I got into an arts management internship, spend my last dimes mostly from my severance package and went all in. I lived with a host family which allowed me to witness what a loving family is like. I was still broke, but emotionally better than before. Then… just one thing after the next. Once I hit my first professional gig, the next ones lined up. 8 years later, I’m in a very solid position (startup tho, they can still fire me at any day) and whatever happens I tust I got some serious skills businesses are willing to pay for, not out of the blue, there was sleepless nights studying and lots of failed projects, but here we are, in a place I never thought I was gonna be.
Not everything is great. I cry constantly, grieving for my mid 20’s hoping I hadn’t screwed up so hard, lost so much time chasing fuckboys instead of building real connections, I wouldn’t be this lonely had I known better back then. But I guess… one step at the time, at least this time we won’t starve.
So, yeah, you’re gonna make it, just keep pushing. And remember to seed now what you want to harvest: real friendships, connection, and the rest will come with grit.