25 yaşındayım ve büyük hayaller kurmak için çok yaşlıyım gibi hissediyorum
Eskiden çok hırslı ve azimliydim ama Kovid’den sonra işler kötüye gitmeye başladı. Şu anda hayatın her alanında başarısızım. Doğru oturmak istiyorum. Ne yapacağımı biliyorum ama yapacağım, artık çok geç. Aptalca olabilir. Ama şu sıralar hayale tutunmak yorucu olmaya başladı. Daha yolun başında olduğumu ve gidilecek uzun bir yol olduğunu hissediyorum. Her gün ona tutunacak zihinsel güce sahip olup olmadığımdan bile emin değilim. Yavaş yavaş çevremdeki insanlar pes etti. Bu noktada kimsenin bana inandığını düşünmüyorum.
İnsanların hayatlarını 30’lu, 40’lı, 50’li yaşlara kurduğunu biliyorum ama sanırım artık o zihniyete sahip değilim. Güvenim tüm zamanların en düşük seviyesinde. Taşıyıcıya binmek için kendimi çok yaşlı hissediyorum.
Herhangi bir tavsiye takdir edilmektedir!
Etiketler:
Benzer İçerikler
"Hayatımda ne yapıyorum?" diye düşünerek uyan...
Herkese merhaba. 24 yaşındayım ve 18 yaşıma göre çok daha az şey bildiğimi hissediyorum. Genç olduğumu biliyorum ama kendimi gerçekten kaybolmuş hissediyorum ve soracak bir ablam ya da ba...
Müzik Eğitimi bölümünün başka kariyer araması konusu...
Lise son sınıftayım ve uzun zamandır müzik öğretmeni olmayı planlıyordum. Müzik bana her zaman doğal bir şekilde geldi; yaklaşık on yıldır çalıyorum ve hatta üniversite düzeyinde b...
17 dakika, 9-5 çalışmak istiyorum
Herkese merhaba! Lise son sınıftayım ve son zamanlarda mezuniyetten sonraki geleceğimi düşünmek beni çok strese sokuyor. Üniversiteye gitmek istediğimi biliyorum ama hangi alanda uzmanlaşma...
Kaynakçı
Kaynak okulundan 4 ay önce mezun oldum. Şu anda bir paslanmaz çelik dükkanında tig yaparak çalışıyorum. Tekrarlayıcı buluyorum ve Ocak 2026'da yüksek basınçlı kaynak kursuna katılmak i...
Hemşirelik programından Rad Tech'e çekilme
24 yaşında hemşirelik okulunu rad tech için bırakmaya karar veriyorum. Bu benim hemşirelik okulundaki ilk yılım ve okuldaki işler yüzünden değil, hemşireliğin bana göre olmadığını h...
Güzel ayrıcalıkların oynandığını görmek acı veriyo...
Merhaba arkadaşlar, ben bilgisayar bilimi okuyan bir 23F'im. Ortalama görünüşlü olduğumu söyleyebilirim. Aynı zamanda bilgisayar bilimleri okuyan arkadaşlarım ve tanıdıklarım var, ancak ...
Hayatta ve derslerde kaybolmuş hissediyorum
Merhaba 23 yaşındayım ve şu anda gerçekten ilgi duymadığım bir şey üzerinde çalışıyorum…. Yalnızca birkaç sınavı geçtim, her zaman son dakikada çalışıyorum ve sıfır motivasy...
Muhasebe mi yoksa Veterinerlik mi almalıyım?
MERHABA! yakında CLSU'da okuyacağım ve muhasebe ile veterinerlik arasında kaldım (daha önce tıp teknolojisini de düşünüyordum). ailem burs nedeniyle inceleme almamı istiyor ve bunun ilgil...
O kadar psikolojim bozuldu ki ne yapacağımı bilmiyorum
Ben 16 Kosta Rikalı bir erkeğim ve 8 yaşımdan beri derin bir depresyonla mücadele ediyorum. Bu depresyonu yıllardır sakladım ve bu beni tamamen mahvetti. Ortalamanın altında bir zekaya sahip...
28 yaşında ilk işi
İlk tam zamanlı işime geç kavuştum ve şimdi pişmanlık ve vicdan azabı duyuyorum. 28 milyon yaşındayım ve ilk tam zamanlı işimi 28 yaşında bir depoda buldum. Aslında 2 işim var. Artı...
I’ve been right where you are. Literally, two years ago. I just turned 27. I’m not sure what your dreams are, but I can tell you, I’m so glad I didn’t give up on mine.
You feel like you’re too old or a failure now, but once you actually get into a career you realize that people of all ages and life stages are doing the same thing. 25 is way too young to throw in the towel – besides, it’s the youngest you’ll ever be!
25 is the beginning. You’re still nothing but potential. It’s literally impossible to be a “failure” at 25.
You don’t need others to believe in you. They may not. Who care? What matters is if you believe in yourself. Even if you have no one supportive. It maybe not rational, but it’s useful and most in your control.
What is your goal? Start with the end in mind. Then work backwards to what your first step is. Do that now. Not tomorrow. Not next week. Now.
My brother, let me tell you about my friend. No degree, refused to work for other people, didnt have a regular job EVER. Idk how the hell he survived, but he did whatever he could. Finally at 31, he started a small business with a single 3d printer, an Epson printer and a PC. A year after starting that, he went on to make 10k/month profit. Few years after that, its 30k. He now has a 4 story house, a Z4 and all the freedom he can ask for.
He gave me the confidence to start something for myself. Still working on it, but I’m so grateful to have met someone like him to show me what’s possible.
Find someone to emulate! Someone you can relate to. This is cliche but it really is never too late. They say your life really doesnt start until 30.
I think mid-20’s is the time where you take a bigger look at reality and become a little more careful with your approach to life. Now you have some knowledge of what handling money is like, responsibilities, and what it takes to get places.
It definitely doesn’t mean you can’t dream big anymore, but it means you are going to be more careful, more responsible, and less reckless than when you previously felt invincible.
I see the mid-life crisis is starting earlier and earlier the more I browse this sub.
It’s never too old to dream big. A lot of us get our paths by happenstance.
Well, what have you accomplished so far (do you have a bachelor’s where? Have you worked for at least 3-5 years? Are you still living with your parents)? Tell us where you are at right now so that we can make some suggestions for you.
People indeed start to settle in their 30s after a long 6-9 years of work history from left to right hustling, living on their own, taking care of themselves, their bills 💵, some family members, and academic degrees. If you are not patient or in a rush to settle, you will miss out on what’s in store for you.
Your 20s are meant to struggle and figure out what you want in life. It’s not the time to be comfortable or date or party or get married if you still have a long road ahead (that’s how people screw up later on in their 30s since the foundation was never there in their 20s). It’s the time to get into your 3rd or 4th job with an increase in hourly wages each time you move upward. If you don’t have a college degree, please go back to college and take advantage of the free 6 years of tuition provided to low and middle class income earners to get their bachelor’s degree. Earn any penny you can so to move out later on and have your own life. Stay away from $€x drug, alcohol, and smoke 🚬….
I’m 24, turning 25 soon we’re still young. Think about it: in 10 years you’ll be 35, then 45, 55, 65… bro, we’ve got like 40 years before we’re even considered seniors. How the hell do you feel old?
As a 29 year old I can tell you that at 25 i went back to college and I had a lot of judgements or expectations about me being too old to be in college i constantly felt awkward, embarrassed, and like a failure because I never imagined my life could go like this but I realized it was a limiting belief because everyone has there own story and there own timing especially at 25 you are still young take things day by day have an open mind most people don’t become successful until much later in life.
I’m a couple years older than you and feel the same way. Sucks to see better people than myself, that I used to know, succeeding socially and professionally in all the ways I couldn’t.
Not too late. Big dreams start small. Pick one tiny goal this week read a book, sketch a plan, talk to one person in the field. Momentum is everything. Keep stacking bricks.