’09 Sınıfı Açılışı

Yanlış anlaşılmasın, ben bir sosyopatım. TANRI kulağa kötü geliyordu, hadi biraz geriye saralım – Amerika’nın kıyı kesimlerinin her yerinde büyüdüm. Ev, evden, uzaklaştırma emrinden sonra her şey birbirine karışıyor. Boşanma oranı 50/50 ise annem sekiz kez kuyrukta kalıyordu. Yani 14 yaşımdaydım, değil mi? Yedi farklı evden taşındım ve altı farklı okula gittim. Bir süre sonra arkadaş edinmenin bir anlamı kalmıyor. C vitamini mezuniyet şarkısı mı? Evet ilişki kuramıyorum. Ama sonra bir yıl sonra bunların hepsi neredeyse değişti mi? İlk defa kendimi iki yıl üst üste, üç yıl boyunca bir okulda buldum. Ve sonra hoşuma gitti… lisede güzel bir ay geçirmeye başladım, bu yüzden “erkeklerin sana sosyal avantaj sağlamaları” gerçekten harikaydı. Popüler kızlar benimle sürekli konuşurdu. Ve onlar sadece aptaldılar! Sanki her zaman güzel olmuşlar gibi. Hiçbir zaman yalnız bırakılmadı, asla yalnız bırakılmadı. Ve bunu düşündüğümde… şimdiye kadar yaptığım tek şey yalnız olduğum zamanlardı. Bu konuda naziktim ve bu konuda her zaman nazik olacağımı düşündüm. Sonunda istikrarlı bir itibar oluşturmak için tek bir yerde. Ve sonra hayat dedi ki SİKTİR BUNU! – Boktan oyuncu kardeşim, breakbeat mixtape’leri korsan olarak dağıttığımız için bizi evden attırdı. Sanki iyi müzik bile yok! Neyse, annem taşıma kutularını toplarken ağlıyordu ve o sırada bana eyalet dışına taşınacağımızı söyledi! Ve ben daha yeni yerleştim! Söyledim "Siktir git ben babamla yaşıyorum" o sadece bir mahalle aşağıda. Kutuları yere koydum, oraya gittim, kapıyı çaldım ve… BOM! BİR SİLAH ATIŞI! İkinci Noelim kendini öldürdü! İçeri girdim… Zemin tam bir video oyununa benziyordu – her yerde kan vardı. Ve şunu anlayın, intihar notu Kurabiye Canavarı mıknatısıyla buzdolabına yapıştırılmıştı. İçinde yazdığı tek şey şuydu: "NICOLE’UN HATASI". Bu arada ben Nicole, merhaba BEN ONA NE YAPTIM?! Belki ofisteki softbol maçını kaçırdım? Erkekler bu intikam intihar olayına o kadar meraklı ki. Ama her neyse, Önemi yok, Hiçbir şeyin önemi yok… Hareket ediyorum… YENİDEN. Şehir, ilçe, eyalet; Hepsi aynı kader. Ama ayrılırken bunu hep söyledim. Bu sefer… Varışta.