Ne yapacağından emin değilim.

Planım, 2019’da ABD’deki üniversiteden mezun olduktan sonra doÄŸrudan tıp fakültesine gitmekti. Ancak, eve döndüğümde, ailem ciddi finansal sorunlarla karşı karşıya kalıyordu, bu yüzden klinik deneyim kazanmak ve finansal olarak yardım etmek için hafıza bakımında yardımlı yaÅŸamda çalışmaya baÅŸladım.

Kısa bir süre sonra, babama pulmoner fibroz teÅŸhisi kondu – ölüme kadar acımasız öksürmeye neden olan yıkıcı bir hastalık. Ä°ki yıl boyunca ona baktım, elimden geldiÄŸince yardım ettim ve bazı ilaç maliyetlerini karşıladım. Bu süre zarfında, bir nimet olan bir oftalmoloji kliniÄŸinde çalışmaya baÅŸladığım için ÅŸanslıydım.

Babamın hastalığıyla başa çıkarken aile çatışmalarıyla da karşılaştım. Babam cenaze töreni olmadan kremasyon talep etmişti ve ailenin tarafı aynı fikirde değil, sonuçta benimle ve annemle iletişimi kesti. Geçtikten sonra yas tutan annemi duygusal olarak destekledim, hareket etmesine yardımcı oldum ve finansal olarak yardım etmeye devam ettim.

Åžimdi, tıp fakültesine yönelik son adımım MCAT’ı atmak. 28 yaşına girdim, yani muhtemelen 29 veya 30’da tıp fakültesine baÅŸlayacağım. Sık sık çok yaÅŸlı olduÄŸumu, geride kaldığımı ve baÅŸarısız olduÄŸumu hissediyorum. Lisans dereceme raÄŸmen hiç çıkmadım, üniversite eÄŸitimi alan bir seviyede hiç iÅŸim olmadı ve derinden doktor olmak istiyorum, ancak bu rüyayı bir aileye sahip olmakla dengelemekten endiÅŸeleniyorum. Ä°leri yolumun hala mümkün olup olmadığını görmek için mücadele ediyorum.