Sonunda kendimi seçmek için cesaretim var.

Efendimi bırakıyorum. Ben iÅŸim bitti. Nefret ettim. Çok nefret ediyorum. Bunu yapmamın tek nedeni, geç ebeveynim olmasını istiyor. Master RN’imi bitirmeden önce ebeveynsiz olmak için derecemden sonra bir iÅŸ bulmak istedim. (Evet, onlara çalışmak istediÄŸimi söyledim, sadece çalışmayacağım ve maaÅŸla dikkatim dağılmayacağımı söylenecek). Zamanım kederle dolu, yasal ÅŸeyleri yönetiyor ve hayatımı nasıl yaÅŸayacağına dair pek çok görüşle cenaze törenlerinde bir sürü insana maruz kalmaktan iyileÅŸmeye çalışıyor. Ve her dönemde zar zor hayatta kalır. Ä°htiyacım olan tek ÅŸey olduÄŸunda, hayatımı nasıl yaÅŸayacağına dair tavsiyeler almanın çok travmatize olduÄŸunu söylüyorum "Orada dur". Bunun yerine aldım "KeÅŸke sen evli olsaydı"- "KeÅŸke zaten bir iÅŸin varsa"- "Oh zavallı çocuk hala clueless (um merhaba im 27)"- "BaÅŸa çıkamazsan efendinizden çık"- "Ebeveyniniz için ustanıza devam edin"- "Ebeveyninizin parasını boÅŸa harcamayın"- "Ä°ÅŸ bul"- "Hayır, hayır sadece çalışmaya devam et". "Evet mutlu ol ama ebeveynini unutma"- "Ebeveyninizin mezarlıklarını ziyaret etmeyi unutmayın"- "Ä°nsanlar seni izliyor"- "ArkadaÅŸlarınız senin halkınız deÄŸil, biz büyükler biz yardım edecek"- "Bir iÅŸiniz olduÄŸunda bize yaÅŸlılara saygı gösterin". Lanet görüşlerin miktarı, özellikle dinlenme, uyku ve yiyecek eksikliÄŸi olan cenaze törenleri sırasında beni çok boÄŸdu.

Çok gürültülü … Kendi sesimi duyamadım. Goddammit. Ben 27 lanet olası ve kendimi çok kızgın hissediyorum. Birkaç yıl içinde Master’ı tekrar baÅŸlatmak istersem, benim dönemimde olacak. Ve çok mutluyum, gerçekte istediÄŸim ÅŸeye göre kendi hayatımı unapologetically yaÅŸama seçeneÄŸine sahip olduÄŸumu fark ettiÄŸim için çok mutluyum.