Zehirli bir evde sıkışıp kaldım
Anne babamın evinden taşınamadım. Zehirli ve zihinsel olarak yorucu ve ayrılmayı göze alamam. Sadece tavsiye arıyorum çünkü bunu daha ne kadar yapabileceğimi bilmiyorum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
İş Bulmakta Şansımın Olmaması Hayatımı Zorlaştırd...
Bu durum üniversiteye başladığımdan beri devam ediyor. 2012'de, 19 yaşımdayken, bulmaya çalıştığım her iş, hatta McDonalds ve Walmart gibi asgari ücretli işler bile binlerce başvuru y...
20'li yaşlarımın başında Ruhumu Yatırım Bankacı...
Şu anda yatırım bankacılığında çalışan 20'li yaşların başında bir erkeğim ama finansın bana uygun olmadığını fark ettim. Çocukken antropoloji, sosyoloji, psikoloji ya da insan da...
27F Aileye bakmakta zorlanıyorum.
Bu yüzden her şeye şu anda bir devlet işim olduğunu söyleyerek başlamak istiyorum. Fiziksel olarak yorucu değil ama temelde çağrı merkezi işi ve bütün gün bağırılmak zihinsel sağlı...
İnanılmaz derecede güçlü "yumuşak" beceriler...
Geçmişim klasik bir liberal sanat eğitimiydi ve profesyonel olarak son on yılda üst düzey müşteri hizmetleri görevlerinde bulundum, ancak hareketsiz duruyorum. Belirli bir meslekte gelişmek ...
Akıl hastası üniversiteyi terk, seçeneklerim neler?
Merhaba, 6 akıl hastalığı (adhd, ocd, anksiyete, depresyon, SzPD ve muhtemelen otizm (tanı konulamamış olsa da) olan) olan 24 yaşında bir erkeğim, diğer 5'ine teşhis konuldu. Üniversite...
2026'da almaya değer en iyi çevrimiçi dereceler nele...
Bir sonraki kariyer adımıma karar vermeye çalışıyorum ve çevrimiçi okula geri dönmeyi düşünüyorum. 3 yıldır perakende yönetiminde çalışıyorum ve maaş tavanı gerçek. Hala tam zam...
Derecemle ne yapmam gerektiği konusunda tavsiyeye ihtiyacı...
Bunu daha önce farklı bir hesapta paylaşmıştım ama bazı nedenlerden dolayı kimseye mesaj gönderemiyorum. Şu anda 18 yaşındayım ve yakında 19 yaşına gireceğim, bu yılın başlarında...
Yeni bir amaç nasıl bulunur?
Tüm zihniyetimi ve kişisel hedeflerimi gerçekten elde edilebilir bir şeye kaydırmak istiyorum. Yıllardır öncelikli hedefim, yıllarca işsiz veya eksik çalışan o asker eşi olmamaktı ve ar...
Hangi dereceyi seçeceğim?
Hey, ben (18F) bu sonbaharda üniversiteye gideceğim. Tam sürüşe sahip olduğum için çok minnettarım, bu yüzden borcumu ödemek zorunda kalmayacağım. Ancak hangi alanda uzmanlaşacağımdan ...
Lisansımı online olarak bitirmeyi düşünüyorum ve 2026&...
Küçükken lisans eğitimimi hiç bitirmedim. hayat yoluna girdi. şimdi 30'lu yaşlarımdayım, bir kariyere yerleştim ve o kağıt parçasının olmamasının beni engellediği bir duvara çarptı...
1 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.

I’m really sorry you’re dealing with this. Being stuck in a toxic home while having no financial exit is genuinely exhausting … there’s nothing weak or dramatic about feeling worn down by it.
First thing that matters: your job right now isn’t to “fix everything.”
It’s to *reduce damage* until you can leave.
A few grounding truths:
• You’re not failing … you’re constrained.
• Living in a toxic environment distorts your energy, focus, and hope. That’s situational, not permanent.
• The fact that you want out is a healthy signal, not a complaint.
What can help in the short term (while money isn’t there yet):
• Create small zones of control: time outside the house, walks, libraries, gyms, long errands … anywhere that gives your nervous system a break.
• Lower contact where possible. You don’t need to win arguments or explain yourself … emotional distance counts.
• Shift your mindset from “I’m trapped” to “I’m in a holding pattern with an exit plan,” even if that plan is slow.
Longer-term, the goal is simple:
Not comfort. *Separation.*
That might look like:
• any job that builds savings, not identity
• shared housing, roommates, or temporary arrangements
• accepting that the first exit doesn’t have to be perfect … just safer and quieter
You don’t need to endure this indefinitely to prove strength.
You need to survive it *long enough to leave.*
If things ever tip from “exhausting” to “unsafe,” please reach out to local support lines or trusted people … that’s not escalation, that’s self-preservation.
You’re not broken.
You’re under pressure.
And pressure eases once distance is created.