artık çok yaşlı
38 yaşındayım, beÅŸeri bilimler alanında iÅŸe yaramaz bir derecem var ve kesinlikle hiçbir geçmiÅŸ deneyimim yok. Herhangi bir iÅŸe baÅŸvurmaktan çok utanıyorum. Korkarım hayatım sona erdi. GeçmiÅŸ deneyim eksikliÄŸini açıklamak için iÅŸverene ne gibi bir mazeret sunabilirim? EÄŸitimimi 22 yaşında tamamladım ve o zamandan beri iÅŸsizim ve her zaman ailemle yaşıyorum. Önümde bir ışık göremiyorum. (Güney Avrupa’da yaşıyorum)
Etiketler:
Benzer İçerikler
Uzun zamandır evsizim.
MERHABA. Lisans derecemi Trump'ın ilk göreve geldiği 2016'da mı bitirmiştim? Gerçekten hatırlamıyorum. Ne kadar önemli olduğunu da hatırlamıyorum. Teknolojiyle alakalı bir şey. Üniversi...
düşük iş yaşam dengesi işleri
çok zorlu çalışma saatlerine ve kötü iÅŸ-hayat dengesine sahip iÅŸler var mı? hayatınız temelde bu iÅŸten ibaretken? EÄŸer öyleyse, lütfen bana orada çalışmak için hangi alanda uzmanlaÅ...
Keşke tekrar 17 yaşında olsaydım.
27 yaşındayım ve kendimi kaybolmuş hissediyorum. Daha bu yıl, ailemin yanına taşınmak ve STEM derecesi için okula geri dönmek için çıkmaz yaratıcı kariyerimi bıraktım. Çalıştığı...
19 yaşında başarılı olmaktan 24 yaşında takılıp kal...
19 yaşımdayken tam zamanlı çalışıyordum, tam zamanlı okula gidiyordum, bankada param vardı ve hayatta şu an olduğundan daha istikrarlı hissediyordum ve ne yaptığımı bile bilmiyordum. ...
31M kaza yaptı ve 5 yıl boyunca her şeyi kaybetti... dibe...
İlk gönderi burada. Son bir saatimi bu topluluğu okuyarak geçirdim ve açıkçası uzun zamandır ilk kez biraz umut hissettim, bu yüzden burada paylaşım yapan herkese teşekkür ederim. Dibe ...
28M şirketten ayrılmak istiyor
2019'da üniversiteden mezun olduğumdan beri kurumsal Amerika'dayım. Büyürken bana her zaman yapman gereken şeyin bu olduğu söylendi. Şimdi neredeyse 30 yaşındayım ve tamamen tatmin olmadı...
Aynı işten iki kez kovuldum ve ne yapacağımı bilmiyorum
İkinci kez kovuldum ve bundan sonra hangi kariyere gideceğimi bilmiyorum Biraz arka plan. 26 yaşındayım. Kız arkadaşımla İspanya'da yaşıyorum. O İspanyol, ben değilim. Sanırım iş duru...
Siber güvenliği öğrenmek istiyorum ama
Åžu anda yeni baÅŸlayan biri olduÄŸum için siber güvenlikte birçok yol var. Hangi yöne gitmem gerektiÄŸi konusunda hiçbir fikrim yok. GRC'ye biraz ilgim var, siber güvenlik konusunda kendi giriÅ...
Bir araştırma işini nerede bulabilirim?
Herkese merhaba! Bu alt dizini bulduğuma sevindim. Hayalimdeki işe ulaşmak için isteyebileceğim tüm niteliklere sahip olduğumda kendimi olduğum yerde sıkışıp kalmış buldum. Bazı arka ...
Derecemden pişman oldum (Stem Olmayan). İşletme alanında...
Herkese merhaba, umarım her şey yolundadır. Başlığın da belirttiği gibi, derece seçimimden pişmanım. Yayın Medya İletişimi alanında önlisans diplomam ve ailemin parasını ödediği ...
8 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
So what have you been doing? Taking care of elderly relatives is “experience”. So are raising children and volunteer work. Or do you mean you’ve been bed rotting in your childhood bedroom being supported by your parents?
You have like 20 years left in an avg career and are only like 16 years into an avg career at that age. 20 years is enough time to do pretty much anything, you just have to be very intentional about what you want out of that time.
It’s never too late, but it’s going to take drastic action to change things.
38 is not too old to change trajectories. But you need to provide more info – when did you graduate? What have you been doing since graduation? How have you been surviving at 38 with no experience? Your post is too vague as it stands for anyone to give helpful advice
There was a time when I was in a similar position. I was literally just too ashamed to apply for jobs because I was so deeply uncertain, lacking confidence in my skills and abilities. I falsely presumed that everyone else had it figured out, and that I was uniquely incapable and useless, soon to be a homeless dreg that everyone long abandoned.
A lot of this kind of thinking is very deeply warped. The fact is that almost nobody feels like they have it together, like they have clarity or direction on their future, and everyone is experiencing overwhelming doubt who isn’t in a position of extreme luck or, more likely, privilege via inherited wealth. We have a society that actively awards sociopathic traits.
So the first thing is to recognize that you are not as bad as you think you are, and other people aren’t as good as you think they are. Yes, it will be a challenge. But you have to decide whether you want to live or simply give up and die.
Do you have hobbies? What are your interests?Â
Maybe you will have to accept doing some kind of blue collar work.
Never too late to begin again.