Kötü kaygı nedeniyle tamamen aileme güveniyorum

MERHABA! Ben (21F) şu anda üniversitede klinik psikoloji okuyan 2. sınıfta okuyan Pakistanlı bir öğrenciyim. Çok sevgi dolu bir aileden geliyorum ama son zamanlarda tamamen ailemin benimle ilgilenmesine bağlı olduğumun farkına varıyorum. Her ne kadar ülkemdeki kadınlar/kız çocukları için bu normal olsa da, kendim için bir şeyler yapabilmek istiyorum. Hiç işim olmadı ve yabancılarla konuşurken kendimi çok tedirgin hissediyorum. Ben de çoğu zaman evimden çıkmamayı tercih ediyorum.

Kendimi ne yapacağım konusunda çok düşüncesiz olduğum için, belli bir mesleğe girme veya belli bir alana girme tutkum yok. Ablam psikoloji okuduğu için klinik psikoloji okumaya başladım. Ancak o çok daha saygın bir üniversiteye giderken ben uluslararası kriterlere göre bile eğitim vermediğini duyduğum gerçekten (ve ciddi anlamda) çöp bir üniversiteye girmeyi tercih ettim. Devam etme arzum yavaş yavaş azalıyor ve ciddi bir şey yapmak istiyorum. Şimdiye kadar her şeyi yapacağımı ve boş zamanlarımda sonsuza kadar sanat yapmaktan keyif alacağımı varsayan çocukça bir zihniyete sahibim. Benim için işi bırakıp evlenmem daha olası görünüyor (ya da benim için hayal etmesi daha kolay bir şey.)

Annemle babamın gurur duyabileceği biri olmak, onlara ve kardeşlerime de bakmak istiyorum. Lütfen yardım edin 🙏