Yorgun ve sadece bitirmek istiyorum
Kiralamam bitmek üzere. Tech’in güvenli bir kariyer seçimi olacağını düşündüm ama hiçbir şey bulamıyorum. Ailemin evinde geri dönmek için eşyalarımı satmam ve ülkenin dört bir yanına taşınmam gerekebilir. Çok çalıştım ve her şey parçalanıyor. Neden yapabileceğim her şeyle (tasarım, kodlama, UX) neden iş bulamıyorum – deneyimimden bir tane daha küçük. Son pozisyonumdan rastgele kesildiğinden beri kredi kartım sadece faturalardan maksimize edildi. İlişkisiz başka bir iş bulmaya çalıştım ve her gün panik atak yaptığım ve CPTSD, GAD ve MDD olan biri için o kadar toksik, düşman ve tetikleyici bir ortamdı, “herkes” yaşadığı “hafif” tür değil. Daha önce onlardan bayıldım, tüm vücudum sallanıyor, vizyonum bulanıklaşıyor ve kalbim o kadar sert yarışıyor gibi geliyor.
Kendimi çok yenilmiş ve buhardan hissediyorum.
Sadece bitirmek istiyorum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Muhasebe mi yoksa Veterinerlik mi almalıyım?
MERHABA! yakında CLSU'da okuyacağım ve muhasebe ile veterinerlik arasında kaldım (daha önce tıp teknolojisini de düşünüyordum). ailem burs nedeniyle inceleme almamı istiyor ve bunun ilgil...
O kadar psikolojim bozuldu ki ne yapacağımı bilmiyorum
Ben 16 Kosta Rikalı bir erkeğim ve 8 yaşımdan beri derin bir depresyonla mücadele ediyorum. Bu depresyonu yıllardır sakladım ve bu beni tamamen mahvetti. Ortalamanın altında bir zekaya sahip...
28 yaşında ilk işi
İlk tam zamanlı işime geç kavuştum ve şimdi pişmanlık ve vicdan azabı duyuyorum. 28 milyon yaşındayım ve ilk tam zamanlı işimi 28 yaşında bir depoda buldum. Aslında 2 işim var. Artı...
Eski Hava Kuvvetleri Subayı, Boks ve Kişisel Savunma uzman...
Hey, bir süredir burada okuyorum ve birilerine faydası olur diye yolculuğumun bir kısmını paylaşmanın ve merhaba deme zamanının geldiğini düşündüm. Birkaç yıl önce dışarıdan "baş...
üniversitede kaybolmak
Bir süredir devlet üniversitesindeyim ve bundan sonra nereye gideceğim konusunda sıkışıp kaldığımı hissetmeye başladım. Bilgisayar Bilimleri'ne teknoloji işlerinin hızla arttığı bir...
Son derece kaygılı, otistik kadınlara yönelik, diplomaya...
Aşırı kaygılı ve otistik kadınlar (ya da yetişkinler) için daha uygun bir kariyere dönüşebilecek işler bilen var mı? Burada kaygılı otistik yetişkinler var mı ve iş olarak ne yapıyo...
Lütfen yardım edin! Tavsiyeye ihtiyacım var!
Büyük Hawaii adasında yaşıyorum, toprağıma sadık olmaya ve asla ayrılmamaya güçlü bir inancım vardı, 37 yaşındayım ve hiç ayrılmadım ve Hawaii aynı değil bu yüzden gerçekten hi...
35 Yaşında Kaybolmuş Hissetmek, İş Kurma Hayalleri Kurm...
Herkese merhaba, 35 yaşındayım ve şu anda kendimi gerçekten hayatta kaybolmuş hissediyorum. Yıllardır kendi işime sahip olmanın ve onu yürütmenin hayalini kurdum, ancak başarısız olma ...
askerden ayrılmak
Herkese merhaba! Gelecek yılın başlarında hava kuvvetlerinden ayrılacağım ve bana (23M) boş bir sayfa verilecek. Hazlewood kanununun yanı sıra kullanmam gereken GI yasa tasarısı da var. El...
Ben (18f) hayatta hiçbir şey yapmak istemiyorum. Kendimi ...
Yetişkinlikte boktan olmanın bir ödülü olsaydı, sanırım kazanan ben olurdum. Yani, bir işim var (ama tembelim ve idare edecek kadar çalışıyorum). Ben devlet üniversitesindeyim (burada ö...
The biggest thing I want to point out is that this isn’t a ‘you’ thing — it’s not your fault you can’t find work, it’s not your fault you had that experience, it’s not your fault if you have to move home.
I don’t have more direct advice than that, and that you’re not alone in this. We’re in a bit of a hell world, but we’re in it together.
Hey! I get what you are saying. This happened to me as well and I was living in a very expensive city that I loved. No one would give me a chance, my rent kept going up and the job I had was toxic AF. I quit and tried my best to find another job but couldn’t. My credit card was maxed so I had to move in with my parents and got a job that I thought would lead to something better. A few months into it, it turned into a nightmare! I decided to go to graduate school and I’m about to graduate and once again, can’t find a job. But I the good thing is that I don’t have the stress of having to pay rent since my parents are very supportive. I remember feeling like you are feeling now, but I thought, this too shall pass and now I’m thinking somehow, things will fall into place. I have faith that something may end up working out for us. We just have to ride with wave. Wait until the storm passes, it will pass, I promise. If you’d like to talk more, let me know. I know how it feels like.