Yardım ! Farklı bir şey denemek için 30 yaşında ayrılmalı mıyım?!

9 yıldır akıl sağlığı alanında, çoğunlukla cephe rollerinde çalıştım. Bu konuda iyi olduğum söylendi, ama duygusal olarak ayrılmakta ve genellikle müşterilerin travmasını taşımakta zorlanıyorum.

Geçen yıl panik ataklardan, yas ve hastalık izninden sonra kötü bir şekilde yandım ve 6 ay seyahat etmek için işimi bıraktım. Eğer zorluklarıyla başkalarını destekleyen akıl sağlığı içinde değilsem “değersiz” hissetmeye devam ediyorum ve bu iyi olduğum şey bu. 5 yıl w bir MSC okudum lol israf etmek istemiyorum.

Kamu sektörü şirketinde biraz stresli olan kısa bir ara verdim, ancak işin bir kısmını eğlenceli, ilgi çekici, yeni beceriler aldım, ağa bağladım ve çok şey öğrendim. (Saatler ara sıra deliriyor) Yöneticim ilerlememi istedi ama zihinsel sağlığa geri döndüm…

Bence kendime değer ve memnuniyetimin çoğu da işime bağlı, her şeyi geride bırakma olasılığı, mücadele ettiğim bir şey. Potansiyel olarak daha uzun süre ‘yardım etmek’ ya da başkalarının hayatlarına anlamlı katkılar yapmak için kötü hissetmemi sağlıyor. Ama sonra işe ve işe yardım etmekten bıktım. Neredeyse kim olduğumun tanımlayıcı bir faktörü… Bundan hoşlanmıyorum!

Keşfedilecek potansiyel diğer yollar/ şeyler hakkında herhangi bir tavsiye veya benzer bir teknede olan var mı?

TLDR: Frontline Ruh Sağlığı’nda 9 yıl sonra yanmış ve müşterilerin travmasından ayrılmak için mücadele ediyorum. Daha önce kurumsal/kamu sektörü çalışmalarından keyif aldım, ancak başkalarına yardım etmiyorsam “değersiz” hissediyorum. Alandan ayrılmayacağına bağlı – benzer bir vardiya yapan herkesten tavsiye veya örnek arıyor