Üniversite gerçekten buna değer mi?

18 yaşımdan beri üniversiteyle mücadele ediyorum. Şimdi 22 yaşındayım ve şu ana kadar yalnızca altı ders aldım. Çalıştığım, dersler için para biriktirdiğim ve ardından bir veya iki ders alabilmem için patronuma beni yarı zamanlı olarak geri göndermesi için yalvardığım şiddetli bir döngünün içinde sıkışıp kaldım. Biraz böyle oldu. Bu yıl nihayet üniversite fonuma erişebileceğimi ve tam zamanlı bir öğrenci olabilmek için işimden ayrılabileceğimi düşündüm. Yanılmışım ve şimdi gerçekten maddi gücümün yetmediği üniversite derslerini finanse etmek için tam zamanlı çalışıyorum. Döneme zorlu bir başlangıç ​​yaptım ve gerçekten geride kaldım. Ama yetişmek için pek fazla seçeneğim yok çünkü aksi halde bu, iki bin doları boşa harcamış olacağım anlamına gelir.

Her neyse, krizim ailemin bana 4 yıllık düzgün bir üniversiteye gidip kampüste yaşama konusunda nasıl hissedeceğimi sormasından kaynaklanıyor. Herhangi bir üniversite kampüsünün yakınında yaşamıyorum, bu yüzden en yakın topluluk kolejinden çevrimiçi dersler alıyorum. Gitmemi istedikleri üniversiteler hakkında biraz araştırma yaptım ve her parçasının beni içten içe mahvedeceğine inanıyorum. Hiçbiri akademik transferimi kabul etmiyor, yaratıcı sanatlar veya İngilizce bölümleri için iyi bir seçenek yok. Bir yabancıyla yaşıyor olurdum ve her iki üniversite de yurtlarda elektrikli aletleri yasakladı. Yemek salonuna gidersiniz veya dışarı çıkarsınız. Elimde olmayan 30-40.000 doları belirsiz ve kafa karıştırıcı bir şeye harcamak istemiyorum. Sanat ya da İngilizce olmasa hangi alanda uzmanlaşacağımı bile bilmiyorum.

Aslında üniversiteye gitmeyi hiç istemiyorum. Kirayı ve berbat ramenleri ödemek için veri girişi yaparak veya masalara servis yaparak haftada 40 saat berbat bir işte çalışmak istiyorum ve sonra eve gidip gerçekten tutkulu olduğum şey üzerinde çalışacağım. Bu benim için sorun değil. Bunun yerine çalışıyorum, maaşımın tamamını okul harçlarını ödemek için harcıyorum, ağlıyorum ve babama şampuan alması için yalvarıyorum ve ödevler yapıyorum. Ailem benim çalışmamı ve üniversiteye gitmemi istiyor, yoksa tek başımayım.

Bilmiyorum. Sadece hakkım var mı? İş yükümden dolayı aşırı duygusal mıyım? Bir akademik danışmandan yardım isteyecektim ama Kasım ayı boyunca kapalılar. Ortaklarımı alıp kaçmaya mı çalışmalıyım, yoksa onları tek bir şeye odaklanmam gerektiğine ikna etmeye çalışmak mı daha iyi? Tam zamanlı öğrenci ya da tam zamanlı çalışan olmak benim için sorun değil ama her ikisi de olamayacak kadar zayıfım.

TL;DR: Tam zamanlı çalışmak ve tam zamanlı üniversite dersleri almak beni biraz patlatıyor. Ne yapmalı?