Sürekli kendimi dövüyorum ve nasıl duracağımı bilmiyorum.

24 yaşındayım ve hâlâ lisans eÄŸitimim üzerinde çalışıyorum ve bu durum beni bir süredir canlı canlı yiyor. Ailemle iyi bir iliÅŸkim yoktu ve bu yüzden liseden sonra taşındım ve birkaç farklı eyalette dolaşıp birkaç farklı üniversiteye gittikten sonra, ÅŸimdi sadece hayal edebileceÄŸim aile desteÄŸine sahip olan erkek arkadaşımla yaşıyorum ve bu ona çok iyi hizmet etti, rekabet ya da kıskançlık yüzünden deÄŸil, ama cidden onun olduÄŸu yerde olmak istiyorum ama oraya varıp lisans diplomamı almam uzun zaman alacakmış gibi hissediyorum. Bu yeni ortama girdiÄŸimden beri kendimi yersiz ve önemsiz hissettim. Bırak onunla olmayı hak etmeyi, burada olmayı bile hak etmediÄŸimi hissediyorum. Bana ve durumuma karşı destekleyici ve düşünceli davranıyor ve bana her zaman düşündüğüm gibi baÅŸarısız olmadığımı ve zorluklara direnme ve hayatta kalma yeteneÄŸim nedeniyle bana hayran olduÄŸunu hatırlatıyor. Evet, liseden sonra pek çok zorluktan kurtuldum ve ÅŸu an bulunduÄŸum noktaya gelebilmek için çok çalıştım ve evet, bu yolda pek çok beceri öğrendim ve hatta birkaç farklı dil konuÅŸuyorum, ancak ne yazık ki hiç kimse hayatın zorluklarından ve vahÅŸetinden saÄŸ çıktığı için bir diploma ile ödüllendirilmiyor ve vasıfsız olan tek ÅŸey, düşük ücretlerin suiistimalinden baÅŸka bir ÅŸey ifade etmeyen perakende satış iÅŸleri. Gelecek dönem okula yeniden baÅŸlıyorum ve yalnızca çalışmalarıma konsantre olabildiÄŸimde okulda oldukça baÅŸarılıyım ve her ÅŸeyle kendi başıma yüzleÅŸmek zorunda kaldığım eskisinden daha fazlasını ÅŸimdi yapabileceÄŸimi düşünüyorum, ancak yine de akla gelebilecek her açıdan ondan çok aÅŸağı olduÄŸumu hissediyorum. Mutlu olmak istiyorum, erkek arkadaşımla mutlu olmak istiyorum, kendimi onunla ve çevremdeki herkesle karşılaÅŸtırmayı bırakabilmek istiyorum….. Sadece özgür olmak istiyorum ama nasıl olacağını bilmiyorum. Kendimi berbatın ötesinde hissediyorum. Küçük hatalar yaptığımda bile, örneÄŸin bu gece gittiÄŸimiz bir restoranda çantamı unutup bıraktığımda, kendimi karşıdan gelen trafiÄŸe atmak istedim ve aÄŸlamaya ve nefes nefese kalmaya baÅŸladım çünkü kendimi o kadar berbat hissettim ki, beni sakinleÅŸtirmek için beni yakalayıp tutmak zorunda kaldı. Bu dayanılmaz zihinsel zincirleri nasıl kıracağım konusunda rehberliÄŸe ihtiyacım var.