Sirf yerde yemek yiyerek büyüdüm diye evden kovuldum

Bi kizla tanışmıştim. Yaklaşık 4 aydir beraberdik. Kiz beni ailesinin evine çağırmisti. Aksam yemegi icin. Ben de kabul ettim ve kizla buluşup önce dışarda vakit geçirdik. O gun efsanevi pembe, polo yakali ve üzerinde boktan sekiller bulunan tişörtümü giymiştim. Neyse daha sonra evine geldik. Annesi bizi kapida karsilamisti. O an gercekten iyi hissetmistim.

Daha sonra kapi kapandi, oturduk ve muhabbet etmeye basladik. Kizin babasi da gelmisti, uzerinde de kollari, dirseklerine kadar inen bi kısa kollu gomlek vardi. oturduk biraz daha muhabbet ettik ve artik yemek vakti gelmisti. Masaya oturduk. Yemekte lahana sarması, kuru fasulye ve şalgam vardi. Afiyetle yemeye koyulduk. Ama yemegin ortasinda devasa kuru fasulye ve lahan yuzunden midemde biriken gazlar beni zorlamaya baslamısti. Midemden ve karnimdan, fark ettirmesem bile gurul gurul sesler geliyordu. Ben de en sonunda sandalyeye normal oturmak yerine daha rahat, ve küçüklükten beri yaptıgim comelme pozisyonu ile oturdum.

Bu oturusumdan sonra, kizin annesi bi anda ağlamaya basladi ve derhal gözyaşlarıni saçarak öbür odaya gitti. Kiz da ne oldugunu anlamamisti. Kizin babasi da resmen kaskati kesilmisti. Ve elindeki catali oymatmadan bana kilitlenmisti. Ve bir anda "Neden öyle oturuyorsun?" diye sordu. Ben de "efendim, bu sekilde daha rahat edeceğimi dusundum" dedim. Kiz da babasina bakiyordu ve gozleri acilmisti. Babasi devam etti:

"Ulan benim masamda nasil çömelerek oturursun? Burası ananin evinde yerde comerekyemek yediğin hane degil. Sg lan evimden!!" diye bagirdi. Ben de bu duruma iyiden iyiye alinarak ve kiza bakarak kalakaldım. Kiz da bu olayin farkindaydi ve bir sey diyemedi. Artik orada bulunmamam gerekiyodu. Bunu anlamistim.

O an sandalyeden kalktim ve kapıya yöneldim. Dis kapinin önüne geldigim zaman, kizin annesini diger odada aglarken goz ucuyla gördüm. "Masama nasil yere oturduğu gibi oturabilir.." seklinde söyleniyordu. Hemen evden ciktim.

O an kendi evime donerken aklimdaydı, gelecekteki esimin ailesinin masada çömerek oturdum diye beni yargilamasina izin vermeyecektim. Evime döndüm, annem yemek hazirlamisti. Yere oturduk ve yedik. O gun belki kimligim zedelenmisti ama en azından ozume tekrar donmenin mutluluğu vardi. O gunden sonra da fast food dükkanları olsun, kafeler olsun her yerde sandalyelere comelerek oturuyorum. Bu bir tutum, bir durus. İnsanlar bana barzo musun diye bakıyordur belki ama ben gercek barzoluğun aksam yemeğinde kuru fasulyeyle lahana sarmasi yemek olduğunu biliyorum…