Sırf bir kıza çarpmam yüzünden yaşanan olayları anlatayım
tamamını okursanız sevinirim.
Lise 2 ye gidiyordum. Daha küçüktüm o zamanlar.
Okulda son ders bitmiş zil çalmıştı. Bende hemen
çantamı alıp koridorlarda koşa koşa gidiyordum.
Hani acelem neydi hiç hatırlamıyorum da,kesin boş bir şeydi.
Her neyse ben yardıra yardıra gidiyordum.Tam okulun bahçesine çıkan kapının
oraya gelmiştim ki ‘güm’ diye birisiyle çarpıştım.Öyle böyle değildi ki
çarpışma,yerde takla ata ata anca durabildim.Kolumun üzerine düşmüştüm.
Ağrısı hala kafamda. O acıyla yavaş yavaş ayağa kalktım. Etraftaki herkes
bana bakıyordu.Bi Allah’ın kulu da yardıma gelmemişti.Sırtımdan çantayı çıkarıp
yere bıraktım.Elimle kolumu ovuşturmaya başladım. Sanki kırılmış gibi
ağırıyordu.O ağrının acısından çarpıştığım kişiye bakmak aklıma bile
gelmemişti.Aradan 10 saniye geçti mi geçmedi mi,birisi kafama sert bi
şekilde vurdu.Arkamı dönüp baktım ki bana vuran bi kızdı.Yanında 2tane daha kız vardı.
Başladılar ‘ne hayvan gibi koşturuyorsun lan’ falan filan diyorlardıo.
Ben de ‘özür dilerim’ diyorum ‘bilerek olmadı’gibi bir sürü şeyler.
Kız en sonunda bana ‘bekle sen bekle özürü göreceksin birazdan.
‘Sen bana çarparsın ha’ yanındaki kızlardan birisi de ‘sen bunun kim
olduğunu biliyormusun?’ sen ayvayı yedin oğlum demezler mi.
İçimden acaba öğretmenin kızı falan mı ya da müdürü çağırıp beni disipline
mi gönderecekler diye düşünüyordum. ‘ulan kaçsak mı ne yapsak acaba’
dedim bir an. Bunlar sürekli konuşuyorlardı.Paso beni tehtid ediyorlardı
Bende korkuyorum,yani altıma yapmamak için kendimi zor tutuyorum.
Kız telefonundan birini arayıp ‘gel okulun önündeyim bebeğim.Lütfen gel çok kötüyüm”. dedi
Aha dedim oğlum harbiden içinden geçecekler şimdi senin. NE yapsak ki acaba
kızlar da bırakmıyor ki kaçıp gidelim.Arada bir kolumu tutup ovuşturuyorum
o arada kalabalık bir grup bize doğru hızla geliyorlardı.Bunların hepsi büyük cocuklardı
biliyordum çünkü devlet okullarının vazgeçilmez serserileri.Her okulda vardır mutlaka
kalbim güm güm atıyor ayaklarım titriyordu korkudan.bunlar yanımıza geldiler.
6 7 kişi varlardı.Hepsi de sanki analarını babalarını ben öldürmüşüm de
benden intikam alıcaklarmış gbilerdi. Kız o serserilerden birine sarıldı
ağlaya ağlaya anlatıyordu. Çocuk sonra bana doğru yürüdü,Ben başladım hemen
”abi vallaha bilerek olmadı” diye anlatmaya. Çocuk bağırarak ‘Sus lan!’
ister bilerek ister yanlışlıkla olsun. Sen kimsin bu kıza çarpıyorsun.Değil
çarpmak bu kızın olduğu yerde nefes bile alamazsın dedi. Çarptığım kız da sanki
3 yaşındaki bebek gibi ‘aşkım canım cok yanıyor,benim canımı yakanların cezasını verirmisin
dedi. Şerefim ve namusum üzerine yemin ederim ki böyle. Ben bunları dinlerken
o çocuk bana sert bi tokat attı.Etrafta hiç mi hoca yok.Hiç mi insan yoktu.
Ki güvenlik dahil herkes bizi izliyordu.Çocuk beni boynumdan tutarak okul dışına çıkarttı
‘abi çantam yerde alabilirmiyim?’ dedim hiç birşey demedi öylece yürüyorduk.herkes
bizi takip ediyordu.En sonunda bunların sigara içtiği yere geldik.
Önce güle güle saçımı okşadı.sonra sert bi şekilde burnuma kafa atmıştı.
Kendimi yerde bulmuştum.Gözüm bulanık görüyordu kulaklarımda deli gibi çınlamalar.
Burnumdan betona damla damla kan akıyordu.Okuldan gelen bir sürü kişi bizi izliyordu
eminim.O şerefsiz kız yanıma gelerek ‘ Adam olacaksın işte yoksa böyle yeri öptürürler’ dedi.
o an işte o an insan ne kadar öfkelenebilir ki,çıldırdım ne olcakasa olsun dedim.
Ağrıyan kolumla bu kızın saçını tutarak var gücümle yere yapıştırdım.
Ardından herkes bana saldırdı.Sırtıma,kafama her yerime tekme atıyorlardı.
Özellikle kolum zaten acıyordu bir de onların vurması…
Bunlar beni böyle döverlerken birden durdular.Kafamı hafiften cevirdim ki hepsi briden
başka birine saldırdıklarını gördüm.Okulun serserileri yavaş yavaş yere
dökülüyorlardı.Yere düşen bir daha saldırıyor bir daha yere düşüyordu.
Fırsatdan istifade ayağa kalktım kacıp gidecektim ki birde ne göreyim
saldırdıkları kişi abimdi.Şimdi hatırladım neden aceleyle koşturuyordum.
Abim üniversite birinci sınıfa gidiyordu.Şehir dışında kalıyordu ve o gün beni
almaya gelicekti.Abimi görücem diye koşturuyordum.Orada durup herkes
gibi ben de kavgayı izliyordum.
Abimi hayretlikle seyrediyordum.Nasıl kavga ediyordu sürekli kolları ile
yüzünü koruyoarada bir açıp yumruğu koyuyordu.O çocuklar ile abim arasında
1yaş fark ya vardı ya yoktu.Ben de abime yardım edeyim derken arkadan
yüzüme doğru bir yumruk gelmişti.Hemen geri çekildim zaten zar zor ayakta
duruyordum.Herke kavgayı izliyordu o çarptığım kız,arkadaşları,okuldan insanlar.
Kimse tutup da ayıralım demez mi arkadaş.En sonunda yere düşen bir daha saldırmadı
Belki korkmuşlardı.Abim ile kavga eden 2 kişi kalmıştı.Abim nasıl vuruyordu.
Makineli tüfek gibi çene,göz,burun şerefim üzerin yemin ederim ki böyle.
Diğer cocuklar da oturmuş bir yere kavgayı izliyordu.Tekrardan saldırsalar belki
abim dayak yiyecekti ama saldırmadılar.O kızın sevgilisi de oturanlar arasındaydı
etraftaki esnafın araya girmesiyle kavga bitmişti.Abim ytere tüküre tüküre
yanıma geldi.Bana bağırarak ‘burnuna kim vurdu lan’ dedi.Gözleri sinirden
kıpkırmızı olmuştu.”boş ver abi” demiştim mal gibi.Abim okadar sinirliydi ki
sacımdan tutarak ”söylesene lan” dedi.Söyemesem de abim beni dövecekti.
Elimle çarptığım kızın sevgilisini gösterir göstermez cocuga doğru koşarak
hiç unutamam dönerek yumruk atmıştı.Yani yumruğunun tersi çocuga
denk geldi.Yanındaki o kız da bağıra bağıra bir kenara kaçtı.
benim burnumu kanatan cocuk ile abim teke tek dövüüyorlardı,
arkadaşları da benim gibi izliyorlardı.Neden saldırmadılar hiç bilmem
Ayırmadılar bile.İki tane esnaf vardı onlar bile bizi izliyordu.
Çocuk abime vurmaya çalışıyordu ama vuramıyordu.
Durmadan abim çocuğa vuruyordu.15 senedir abimi ilk kez böyle sinirli
böyle deli görmüştüm.Nasıl böyle kavga edebilirdi ki.Çocuk bağırıyordu
‘dalın dalın’ diye ama kimse yardım etmiyordu.Film gibiydi.Abime
hayranlıkla bakıyordum.Abim cocugu tişörtünden tutarak yanıma getirdi.
‘özür dile çocuktan’ dedi Çocugun ağzı burnu kan içinde zar zor
konuşarak ‘özür dilerim’dedi.Çocugun o haline üzülmüştüm.Abime bakarak
‘abi tamam yeter’ dedim.Abim çocugu bıraktı zar zor ayakta duruyordu
bayılacak sanmıstım.Sonra kızın yanına doğru cekiştirdi beni.
Hiç kız falan dinlemiyordu,kıza bile vuruyordu tokadı.Ben bile korkmuştum
abimden,bu öfke nedir böyle.Abim herkese tek tek özür diletmişti.Sonra
o çocuğun ailesi abimden şikayetci olmuşlardı.Mahkeme falan çok uğraştık.
Sonuç ise abim haftada bir karakola imza atacaktı.Şimde ben üniversite ikinci
sınıf okuyorum.Abim ise cezaevinde adam yaralama suçundan dolayı.
Anneme de babama da çok çektirdi abim.
Ama abimin o günki yaptığı olayı asla unutmam.
Okuldaki herkes abimi soruyordu.Özellikle kızlar.Bu konu çok konuşuldu
arada bir tartıştığım biri ölunca arkadaşlar makarasına
‘ayık olun abisi sizi döver’ diyorlardı.O serseri cocukların da
eskisi gibi pek bir havası yoktu.Hele hele kız o yediği tokatlarla kaldı.
iyi olmuştu aslında kibirli insanlar hak ediyorlardı.
Şuan da 21 yaşındayım ve hala anlam veremediğim birşey var.
Abim nasıl olur da o kadar kişiyle tek başına dövüşebilmişti.
Nereden biliyordu
Bu anlattıklarıma inanmayanlar olacaktır ama şunu söyleyeyim ki.
hayatım üzerine yemin ederim ki her kelimesi gerçek.
okuyan herkese teşekkür ederim.