Sınırlı fırsatlara sahip bir ülkede sıkışıp kaldık. Çıkış yolu nedir?

Dünya çapında muhtemelen 35-50 arasında yer alan bir ülkede yaşıyorum, ancak burada neredeyse hiç gerçek iş fırsatı yok.

Doktor, kasiyer, teslimatçı ya da sosyal medya fenomeni olmadığınız sürece iş bulmanız neredeyse imkansızdır. Son derece yetenekliyseniz, şanslıysanız ve iyi bağlantılarınız varsa, bunu bir aktör, atlet, etkileyici veya pop yıldızı yapabilirsiniz; ancak aksi takdirde seçenekler acı verici derecede sınırlıdır.

Üniversite diplomasına sahip olmanın burada çok az anlamı var (bilgisayar mühendisliği gibi alanlarda bile). Mevcut pozisyonların çoğu haftada 45-50 saat çalışma gerektirir ve trafik nedeniyle her gün kolayca 2-3 saatinizi işe gidip gelirken harcayacaksınız. Pek çok şirket ücretli tatil günleri sunmamaktadır; Hatta bazıları haftanın 6 günü çalışmayı bile gerektiriyor. Peki maaşlar? Aylık ortalama 800-1000 dolar civarındalar; bu da çoğu büyük şehirde kirayı karşılamaya bile yetmiyor.

Kendi işinizi kurmak veya ticaretle uğraşmak istiyorsanız son derece katı gümrük, ithalat ve vergi yasalarıyla karşı karşıya kalırsınız. 100 dolarlık bir ürün, gümrükten geçtiğinde size 350 dolardan fazlaya mal olabilir. Ve onu gerçekten geri almak için genellikle resmi olmayan bir ödeme yapmanız gerekir. "ücretler" devletle bağlantısı olan ayrıcalıklı kurumlara ya da o ürünü tekeline alırlarsa doğrudan onlardan satın almak zorunda kalırsınız. Şirketiniz kâr etmese bile, yine de ayda yaklaşık 300$ zorunlu vergi ödemeniz gerekiyor.

Yurtdışında dijital serbest çalışma mı yoksa çevrimiçi iş mi? PayPal burada yasaklandı.

Gerçekten artık ne yapacağımı bilmiyorum ve kendimi tamamen sıkışmış hissediyorum. Ailemin istikrarlı bir mesleği var ve ülke ekonomisi daha iyiyken biraz tasarruf etmeyi başardı, böylece hayatta kalabiliyorum ve temel ihtiyaçları karşılayabiliyorum – ama bu düzgün bir yaşamdan çok uzak.

Şu anda 25 yaşındayım ve bilgisayar mühendisliği mezunuyum. Göçmenliğe giden yolu bulmak için bir Avrupa ülkesinde yüksek lisansa başvurmayı düşünüyorum. Ancak çoğu Avrupa ülkesi vize almayı oldukça zorlaştırıyor. Bu yol aileme 2-3 yıl boyunca çok büyük bir maddi yük getirecek ve 2 yıl daha çalışacak enerjim veya motivasyonum olduğundan bile emin değilim.

Üstüne üstlük, Avrupa’da bile bilgisayar mühendisliğinde iş fırsatlarının azaldığını duyuyorum. Bu yolu takip etmek için iki yıl ve çok para harcarsam ve yine de işsiz kalırsam, kendi ülkeme dönmek zorunda kalırsam, bu gerçekten çok kötü olur.