Schrödinger’in kız arkadaşı: Başka bir okula giden kız arkadaşı

5. sınıfımdaki en iyi arkadaşım şimdi bir kız arkadaşı olduğunu söylüyor. Aşık olduklarını ve birkaç kez öpüştüğünü söylüyor. Bu yüzden bir gün onunla tanışıp karşılaşamayacağımı sordum. Bundan sonra söyledikleri, gerçeklik hakkında düşünme şeklimden sonsuza dek değiştirilir.

Uzaklaştı, rahatsız oldu ve dedi ki …

“Kız arkadaşım başka bir okula gidiyor.”

Cümle derhal ontolojik paradoksların bir kaskadını başlatır. Tam o sırada fark ettim: bir giriş toplantısı gerçekleşemez veya gerçekleşemez – durmadan – Uzay, zaman ve gerçekliğin temel yasalarını ihlal etmeden.

Böyle bir karşılaşma, paralel boyutlar boyunca çoklu olasılık genliklerini çökerterek, varlığının herhangi bir etkileşimini veya doğrulanmasını sadece matematiksel olarak imkansız değil, aynı zamanda tamamen imkansız hale getirecektir. Varlığı sonsuza dek erişilemez hale gelir, kuantum süperpozisyonunda askıya alınır: aynı anda gerçek ve gerçek dışı.

O Schrödinger’in kız arkadaşı – Varlığı, gözlemin imkansız hale geldiği ve doğrulamanın, metafizik bir imkansızlık olan insan algısının asimptotik ufkunda kalıcı olarak ertelendi.

Ve en iyi arkadaşım? Mühürlü bir kuantum sisteminin koruyucusu, bir sonuçta ısrar ederken ısrar ederken kimsenin kutunun içine bakmasına izin vermeyi reddediyor.

“Kız arkadaşım başka bir okula gidiyor” artık bir mazeret değil – sadece bir hedefe sahip bir muhafaza protokolü: Dalga dolaşımının çökme olayını önlemek.

O yok – karanlık bir madde: görünmeyen, bilinemez, ancak hayatının duygusal yerçekimini şekillendiriyor. Hayal gücünü yörüngede bırakır, ancak gözlemlenemez; Sözleri onu yakalayamıyor ve öngörülen yalnızliliğine muazzam bir kitle ekliyor.

Hatta kuantum dalgalanmalarını tetikleme risklerini karşıladığımı öne sürüyor – anlatıyı garip bir sessizlik kara deliğine çökecek kadar, hiçbir açıklamanın kaçamayacağı bir sosyal tekillik.

Ama ona inanmak için?
Sadece bir gün için kaçınılmaz çöküşü ertelemek