Madam HayganuÅŸ’un kocası Agop ölmüş

Madam HayganuÅŸ’un kocası Agop ölmüş.

Hayganuş çok üzgün. Sevgili kocasının mezarının başında oturmuş ağıt yakıyor.

Komşuları, arkadaşları da elleri önlerinde bu dramatik anı saygı içinde sessizce izliyorlar.

HayganuÅŸ’un kocası Agop’a yaktığı ağıt herkesin gözlerini yaÅŸartıyor:
‘‘Ah Agop efendi ah… Sen ne güzel, ne alim adam idin…
Fransızca bilir idin…
Ä°ngilizce’yi, Alamanca’yı fevkalade konuÅŸur idin…
Sen edebiyattan, fizikten, kimyadan, riyaziyeden çok iyi anlar idin…
Åžiir bilem yazar idin…”

Ä°zleyenler suskunluk içinde bekliyorlar, ama ölçüyü kaçıran HayganuÅŸ’un Agop’a sıraladığı övgüler bir türlü bitmek bilmiyor.

Artık biri dayanamıyor ve patlıyor:
‘‘Yahu Madam HayganuÅŸ, amma da büyüttün ha!.. Agop’u hepimiz tanır idik. Rahmetli hiç de dediÄŸin gibi bir adam deÄŸil idi.

Mesela, Fransızca filan bilmez idi. Åžiir de yazmaz idi. Az biraz okuması, yazması var idi. Hepisi o kadar…”

Madam Hayganuş, komşusunun bu sözlerini duyunca hemen ağlamasını kesmiş ve başını kaldırarak gururlu bir sesle şöyle yanıt vermiş:
‘‘Olsun… Heves eder idi.”

​