beyler, olay izmir konak’ta başıma geldi. bilen bilir kekoların, barzoların en yoğun bulunduğu yerdir o taraf.
buca otobüsü bekliyordum sigara içerek. durak aşırı kalabalıktı, bi 100-150 kişi vardı. 4 keko geldi yanıma. “bileaader sigara var mı?” dedi biri. yanımda paket olmasına rağmen “yok kardeşim son tekimi içiyorum” dedim “hasktr ordan” dedi bu. muhabbetin pek iyiye gitmeyeceğini anladım orada. “para ver o zaman” dedi, tam o anda da benim otobüsüm geldi. kardeşim, otobüsüm geldi, hadi yol al dedim. tam otobüse doğru döndüm, kolumdan tuttu biri.
orada tek başıma bunlara dalsam hiç bir şey yapamazdım. beni duraktan uzağa götürmeye çalışıyorlardı.
ne yapıcağımı düşünmeye başladım. beynimin kıvrımlarını kullandım ve mükemmel bir fikir buldum.
beni tutan yavşağın eline vurdum. ve herkesin duyabileceği şekilde “ne kürdistanı lan yavşak, bu vatan bölünmez!” diye bağırdım.
o an duraktaki herkes bize döndü. kemalistler, ülkücüler etrafımızı sardı. “ne mutlu türküm diyene” diye bağırıp kafayı koydum bi tanesine. herkes vurmaya başladı bunlara. bende kargaşadan yararlanıp otobüse bindim. en son “şehitler ölmez, vatan bölünmez!” sloganlarıyla tekmeliyorlardı pezevenkleri.