Kariyer (ve zihinsel sağlık?) Krizine sahip olmak

Okul boyunca düz bir öğrenciydim, ancak ilgi alanlarım her zaman beÅŸeri bilimdeydi ve büyüdüğümde ne olmak istediÄŸim hakkında net bir fikrim yoktu. Ayrıca aptalca, Tutkumu ve neyi iyi olduÄŸumu takip etmemi söyledim, bu yüzden beÅŸeri bilimler derecesi okudum. Åžu anda UX’te iyi bir iÅŸim olsa da, derecemin hiç katkıda bulunmadığının farkındayım ve çoÄŸunlukla baÅŸvurmadan önce kendime öğrettikten sonra iÅŸte öğrendiÄŸim beceriler. Son birkaç yıldır gerçekten çok keyif aldım ve ÅŸirketimde güvende hissediyorum ama geçen ay boyunca geleceÄŸimi tamamen düşünerek tamamen sarıldım. AI, iÅŸten çıkarmalar, dış kaynak kullanımı, korkunç ekonomi ve iÅŸ piyasası … Sadece korkuyorum. Ä°ÅŸsiz olmaktan korkuyor, AI nedeniyle devam edememekten ve alakalı kalmaktan korkuyor. Ben sadece 27 yaşındayım ve kariyerime karşı çok fazla motivasyon kaybettim, sanki hepsi çok anlamsız hissettiriyor çünkü dünya yine de sh*t olacak. AÄŸlama ve hiperventilasyon kırdım ve ne yapacağımı bilmiyorum.

Bunun da ötesinde, bir süredir beni hastaneye ve dışarıda bırakan bir saÄŸlık sorunum vardı ve yukarıda bahsettiÄŸim tüm sorunlarla çift, doktor olma fikrine takıntılı olmamı saÄŸladı. Demek istediÄŸim, Doctorsuk Sub’ı sürekli okuduÄŸum gibi takıntılı, Doktor olarak hayattaki Halk Günü’nde videolar izliyor, onlar olmayı diliyorum ama asla olmayacağımı bilmem ve 30’larımı 10 yıl boyunca birkaç ay veya her yıl her yıl bir ülke çapında dönüp döndürmediÄŸim için harcayamam. Ve gerçekçi bir ÅŸekilde … Hastaları her gün görmenin yapmak istediÄŸim bir ÅŸey olup olmadığından bile emin deÄŸilim. Sanırım kafamda tıbbı romantikleÅŸtirdim (büyüleyici bir alan ve iÅŸ olduÄŸundan şüphe etmiyorum), ancak derinlerde istediÄŸim iÅŸ güvenliÄŸi. Bilmek için istikrarlı bir kariyerim olacak ve sokaklarda olmayacağım. Ama bu takıntıyı aÅŸamıyorum. Ve bu da benlik saygımı etkiliyor çünkü bütün gün bir masada evden çalışıyorum, ancak bu doktorlar dışarı çıkıyor ve dünyada gerçek bir fark yaratıyor (UX tasarımının etkili olduÄŸunu düşünmeme raÄŸmen) ve bu beni iÅŸe yaramaz hissettiriyor. Her ofis iÅŸinin anlamsız olduÄŸunu ve topluma hiçbir ÅŸey katmadığını düşünen birkaç doktordan karşılaÅŸtığım bazı kibirli yorumlara yardımcı olmuyor.

Gerçekten kayboldum ve takıldım. Ne yapacağımı bilmiyorum. Geleceğe sahip olmamaktan korkuyorum. Geleceğimden nefret etmekten korkuyorum. Korkuyorum, hayatımın geri kalanını doktorları kıskanarak geçireceğim ve onlar olmayı dileyeceğim. Ve iş güvenliği, durgunluklar, teknoloji vb. Gibi şeyler dikkate alarak, iş deneyimi ve gölgelendirmiş olsaydım, en azından denediğimi ve düşündüğümü söyleyebildiğim için, daha gençken ve bilgilendirilmiş karar verdiğimde kariyer yollarına bakmak için zaman ayırmadığım için çok pişmanım.

Normal endiÅŸenin ötesinde kaygı ve depresyon geçirdiÄŸimi hissediyorum ve bir terapistim var ama ona tam olarak açmadığımı görüyorum, belki de yenisine ihtiyacım var ama … sadece kayıp ve korkuyorum ve herhangi bir tavsiye takdir edilecektir.