İşten çıkarmaların beklendiği bir işte 24 saat sonra ne yapacağınızdan emin değil misiniz?

24f bölgesel bir bankanın kurumsal finansmanında çalışıyorum. Bankacılığı sevmediğimi fark ettim. İş güvencesizliği, rekabet ve ofis politikaları benim için uğraşılması en sinir bozucu yönlerden bazıları. Okula hiçbir zaman uyum sağlayamadım ve işimi sürdürmek için uyum sağlamam gerekmesi son derece bunaltıcı geliyor. Ayrıca işimde zorlandığımı, büyüdüğümü veya bunun beni bir yere yönlendirdiğini hissetmiyorum. Görevlerimin çoğu sıradan ve idari. Giriş seviyesi kurumsal işler için bunu bekliyorum ama kendim için her zaman daha fazlasını istedim. Benden yüksekteki insanlara bakıyorum ve oraya ulaşmak için çalışmak zorunda kaldıkları eziyetten heyecan duymuyorum. Promosyonlar 3-5 yıl içinde gerçekleşir ve garanti edilmez. Biraz daha fazla özgürlüğe sahip olmak için birçok insanın 20 yıllık deneyimi gerekir. Ayrıca hala bir patrona rapor vermek zorundalar ve bu çok sinir bozucu geliyor. Tıp yolundaki insanları kıskanıyorum çünkü evet okulda daha çok çalışıyorlar ama aynı zamanda eğitim bittiğinde iyi maaş, iş güvenliği ve iş yaşam dengesi de alıyorlar. Kariyerimde benden daha üst seviyedeki insanların onlarca yıldır aralıksız çalıştığını ve terfi almanın tek yolunun bu kültüre katılmak olduğunu fark ettim. Gurur duymadığım bir şeyin peşinde bu kadar uzun süre koştuğum ve sadece çözeceğim umudunu taşıdığım için kendimi başarısız hissediyorum. Ama tüm arkadaşlarım ve ailem bu işin bende kıvılcım yarattığını fark etti. Kendimi üzgün, depresif ve stresli hissediyorum. Bu işte bir buçuk yıldır çalışıyorum ama hâlâ kendimi rakipsiz ve hüsrana uğramış hissediyorum. Kendimi başarısız gibi hissediyorum ama aynı zamanda felç durumdayım çünkü bundan sonra ne yapacağımı bilmiyorum. Beni istediğim bir şeye götürecekse çok çalışmaktan çekinmem ama ne istediğimi bile bilmiyorum. Tıp alanındaki insanlara imreniyorum ama aynı zamanda OKB hastası olduğum için bazen mikroplarla da zorluk çekiyorum. Benzer bir kariyer krizi yaşayan ve peşinde koştuğu şeyin aslında istediği şey olmadığını fark eden var mı? Peki bunu nasıl düzeltebilirim? Gelecek yıllarda çocuk sahibi olmak istersem, karar vermek için çok mu geç kaldım?