İSTEDİKLERİNİZİ ERTELEMEYİN YARIN DİYE BİR ŞEY YOK

Son 4 aydır hastanede çalışıyorum yemekhanedeyim gözümün önünden her gün kaç tane ded geçiyor saymıyorum bile hastane personellerimizden temizlikçi bi abla çoğumuzun annesi yaşında dünya tatlısı bir kadın daha dün beraber yemek yediğimiz sohbet ettiğimiz insan sahip olduğu k@ns€r tüm vücuduna yayılmış ağır yoğun bakıma almışlar gideyim bi bakayım dedim personel olduğum için yoğun bakımlara girip çıkabiliyorum gittim yavaş yavaş yattığı yatağın önüne geldim gördüğüm manzara karşısında dizlerimin bagi cozuldu oturup çocuk gibi ağlayacaktım ağır komada bilinci yerinde değil vücudunun her bir noktası makinalara baglanmis bilinci olmadığı için gözleri kurumasın diye pamukla kapatmışlar o manzarayi gorunce yoğun bakımdan ne ara koşturarak çıktımda sigara içme alanına vardım hatırlamıyorum noldu bu kadın şimdi son yediği yemek bulaşık makinesinde kaldı son kez katladığı çamaşır askılığında yarım kalmış bir hayat yaşanmamış hayaller asla gerçekleşmeyecek mutluluklar demem o ki canınız çektiyse yiyin o tişortu çok mu beğendin al 4mk senden değerli değil hayallerin mi var benden olmaz deme gerçekleştir hayalini en azından denedim dersin bütün gün attığınız meyler mitti postları hepsi boş hayatı çok kafaya takmayın bir gün hepimizin üzerine örtücek olan tek örtü toprak