Hiçbir yöne sahip olmama inanılmaz derecede intihar hissettiriyor

Ben 19f, çok umutsuz hissediyorum ve hepsini bitirmek istiyorum BC hayatta bir nokta görmüyorum. Büyüdüğüm canlı bir hafıza kendim için bir zaman çizelgesi yaratmak ve lise sonuna kadar anılan bir kariyer yolunun olmasını beklemektir. Bu, çocukken çok şey planlamayı ve düşünmeyi hatırladığım bir şey. Hala genç olduğumu ve bir şeyleri çözmek için zamanım olduğunu anlayabilsem de, bir parçam zaten yapmadığımı bilerek cesaretini kırıyor.

Doğrudan liseden üniversiteye gittim ama MÖ birkaç hafta içinde terk ettim, zihinsel sağlığım o kadar kötüydü ki işlev göremedim. O yılı çıkardım ve şimdi okula geri döndüm BC olmak istiyorum ya da ne yapmak istediğimi bilmek istiyorum, ama BC bunun tek seçeneğim olduğunu hissediyorum. Gelecekteki benliğim için bir hedef yaratmak için herhangi bir tutku veya ilgi alanım olmadığını bilmek beni üzüyor. Tutkulu olmasaydım, onu takip etmek için yeterli bir şey olmazsa, yaşamın bir anlamı olmadığına inanıyorum. Ayrıca bence Abt sadece iyi ödeyecek ve onunla gidecek herhangi bir iş bulmak ama sonra ne olacak? Hayatımın geri kalanını harcamak sadece çalışmak için çalışıyorum ama hayatımdaki tek sabit gibi. Ne yapacağımı idk, çok umutsuz hissediyorum. Sanırım belki de gençliğimden beri bu fikri kafamda ittim ama şimdi daha yaşlı olduğum ve işler genç kendimin umduğu gibi bir şey değil, bilinçaltında kendimde hayal kırıklığına uğradım.

Ayrıca, bilgiyi korumayı ve okul çalışmasını yapmayı neredeyse imkansız hale getiren DEHB’ye sahibim ve ayrıca liseden beri her gün dayanıcı migren yaşıyorum ama 1 yıl okuldan çıktım. Ve ÅŸimdi geri döndü. Bence okul beni o kadar kötü vurguluyor ki başımı incitiyor. Bu r gerçek migrenler her gün süren gerçek migrenler ve bu da devam etmem için daha fazla caydırıyor. yüksek sesle gülmek.