HemÅŸirelik alanına girerken büyük bir hata yaptım. Tavsiye arıyorum….

Herkese merhaba,

Bu gönderinin muhtemelen geniş bir bakış açısı ve tavsiye yelpazesi oluşturacağının farkındayım, ancak bu aşamada her türlü yapıcı katkı çok takdir edilecektir.

32 yaşındayım ve hemşireliğe geçmeden önce altı yıl itfaiyeci/sağlık görevlisi olarak çalıştım. Sağlık görevlisinden kayıtlı hemşireye geçiş yaptım; bu, iki yıllık zorlu önkoşullu kurslar, bir gecede klinikler ve kapsamlı çalışmalar gerektiren bir süreçti. Şeffaf olmak gerekirse hemşirelik, rolün kendisine olan tutkumdan dolayı takip ettiğim bir kariyer değildi. Aksine, ek gelir yıllarından ödün vermeden daha yüksek maaşlı bir kariyere yönelmenin en pragmatik ve mali açıdan uygun yolu gibi geldi.

Tazminat açısından bakıldığında, hamle kağıt üzerinde başarılı görünüyor. İtfaiyeci/sağlık görevlisi olarak 24 saat vardiyalı çalışırken yılda yaklaşık 52.000 dolar vergi öncesi kazanmaktan, haftada 36 saat çalışan kayıtlı bir hemşire olarak yaklaşık 85.000 dolar vergi öncesi kazanmaya geçtim. İyileşen iş-yaşam dengesi ve artan gelir nesnel olarak olumlu olsa da, getirisinin kişisel maliyete değip değmediğini giderek daha fazla sorguluyorum.

Acil serviste çalışmak istemediğimi bildiğim için yoğun bakım ünitesindeki bir pozisyonu kabul ettim; geriye dönüp baktığımda, bu kararın sağlığıma son derece zarar verdiğini gördüm. Bu rolden önce, başkalarının benimle ilgili algılarına ilişkin hiçbir endişe, panik ya da endişe yaşamamıştım. Sürekli bir aşırı tetiktelik ya da korku halinde yaşamadım. Bu önemli ölçüde değişti.

Artık, güvenli olmayan veya bunaltıcı görevler korkusundan kaynaklanan, vardiyadan önceki gece panik atakları da dahil olmak üzere işle ilgili sürekli bir kaygı yaşıyorum. Çoğu zaman hayatta kalma modunda çalışıyormuşum gibi hissediyorum. Deneyimimi klinik depresyon olarak nitelendirmesem de, doğrudan çalışma ortamımla bağlantılı durumsal veya çevresel üzüntü olarak tanımlayabileceğim bir deneyim yaşıyorum.

İşyerinde sürekli olarak en kötü senaryoları öngörüyorum; hastaların durumunun kötüleşmesi, görevlerin yeteneğimi aşacak şekilde artması veya doktorların veya meslektaşlarımın önünde herkesin önünde utanmam. Yatağın açık olması nedeniyle yeni bir hasta kabul edileceğimi duyduğumda, ne yapacağımı bilemeyeceğim korkusuyla kaygılarım artıyor. Genel olarak kendime güvenim olmadığı için değil, bu ortamda yargılanmaktan ve utanmaktan derinden korktuğum için sesimi yansıtmak ve kendimi savunmak için mücadele ediyorum.

Kaygı bilişsel performansımı bozmaya başladı. Bana bir beceri veya kavram öğretilmiş olabilir, ancak kısa bir süre sonra onu unutabilirim çünkü zihnim sürekli stres nedeniyle bulanıklaşmış gibi geliyor. Mavi kod çağırmaktan korkuyorum. Hastamın o an çarpıp donmasından korkuyorum. Kritik durumlarda hangi ilaçların en uygun olduğunu hatırlamakta zorlanıyorum. Güvenim kesinliğe dayanıyor, ancak belirsizlikle birlikte rahatlık gerektiren bir ortamda çalışıyorum ki bu bana inanılmaz derecede zorlayıcı geliyor.

İzin günlerimde yoğun bir şekilde ders çalışmama ve gerçekten başarılı olmayı istememe rağmen, kendimi sürekli olarak meslektaşlarımın gerisinde hissediyorum. Kalıcı sahtekarlık sendromuyla yaşıyorum ve sanki kim olduğumla temelde uyuşmayan bir ortamda kendimi hayatta kalmaya zorluyormuşum gibi hissediyorum.

Hayatımın bu noktasında kendimi sıkışmış hissediyorum. Tamamen yeni bir kariyere mi yönelmem, okula dönmem mi, yoksa sağlık hizmetlerinde başka bir dönüm noktası denemem mi gerektiğinden emin değilim. Eşim ve kendim için birincil gelir kaynağı benim. Çocuğumuz ve borcumuz olmasa da mali açıdan sorumlu kararlar almamız gerekiyor. Açık ve gerçekçi bir çıkış stratejisi olmadan ciddi riskler almayı haklı çıkarmak zordur.

Hemşirelik giderek kendim için verdiğim en kötü karar gibi geliyor ve ileriye yönelik sürdürülebilir bir yol belirlemekte zorlanıyorum. Bu kariyerin istikrar ve fırsat sağlayacağına inanıyordum ama bunun yerine kronik kaygıyı ve sürekli bir yargılanma korkusunu beraberinde getirdi.

Önerilmeden önce aktif olarak ruh sağlığı desteği aradığımı belirtmek isterim. Bununla birlikte, aynı zamanda hemşire arkadaşlarımın veya benzer yol ayrımlarını geçmiş diğer kariyerlerden bireylerin rehberliği, bakış açısını veya potansiyel yönlendirmeyi paylaşmaya istekli olabileceklerini umarak buraya ulaşıyorum.

Bunu okumaya zaman ayırdığınız için teşekkür ederiz.