Hayatın güzelleşene kadar ne kadar dayandın?

Bu gönderinin alt dizine uyup uymadığından tam olarak emin değilim, eğer uymuyorsa lütfen kaldırın.

Hayatın saf acı gibi gelen dönemlerini nasıl yaşadın, ne kadar sürdü ve tüm bunlara nasıl katlandın diye merak ediyordum. İyileşmeden önce yıllar boyunca gerçekten acı çeken ya da şu anda böyle hisseden, bu durumu nasıl yaşadığınız ya da atlattığınız konusunda size tavsiyelerde bulunabilecek başka biri var mı?

Sorunumun en azından olduğu gibi olduğu ve daha kötü ya da geri dönüşü olmayan bir şey olmadığı için çok minnettarım. Ama hala her gün göğsümde o çirkin hisle uyanıyorum, neredeyse her gece uykuya dalmakta zorlanıyorum, boşa giden yıllarıma pişman olmadığım bir gün bile geçmiyor, tek düşünce bu kadar geç kalmak ve olmak istediğim yerde olamamak beni her seferinde delip geçiyor ve sorun şu ki yıllardır böyle, en azından hayatımın kontrolünü yeniden kazandığımdan beri.

3 ay önce bu konuda bir gönderi paylaştığım için daha fazla bağlam için profilimi kontrol edebilirsiniz. Burada (Çok büyük destek aldım ve gerçekten acımı biraz hafifletti, bu yüzden teşekkürler!), Ama bilmiyorum… Sanırım bu kadar geç mezun olma gerçeğini gerçekten kaldıramıyorum. Konu bu olduğunda cesaret verici sözler bile aramıyorum, hepimizin farklı yollara sahip olduğunu biliyorum. Sadece o dereceyi alana kadar bu duyguyla nasıl başa çıkacağımı bilmek istiyorum, sürekli baskıyla nasıl başa çıkacağım? Ne yazık ki bu gerçekleşene kadar acının geçmeyeceğinden neredeyse eminim.

Yine de baskının çok fazla olduğunu söylemeyeceğim, açıkçası bir şekilde üstesinden geliyorum ama bunun bu kadar sürekli olması beni hayatın her alanında en çok üzen şey.

Herhangi bir tavsiyeye açığız, teşekkürler!