Hayatımı toparlamak için 30 yaş çok mu geç?
Stres, kaygı, depresyon ve yaşam koşulları nedeniyle hayatımı resmen mahvettim.
Ben liseyi terk etmiş, gerçek bir işi olmamış ve hayatı boyunca yalnız kalmış biriyim. 30 yaşıma 6 ay kaldı ve terapiye giderek, spor salonuna giderek, her gün evimden çıkarak ve lise diplomamı almaya çalışarak hayatımı düzenlemeye çalışıyorum. Hayatımda ne yapmak istediğimi biliyorum (terapist olmak) Ama o kadar çok zaman harcadığımı hissediyorum ki, istediğim hayatı yaşayamıyorum ve her gün sanki başka bir zayıf günmüş gibi geçip giden duyguyla mücadele ediyorum ve bu kaygımı ve depresyonumu çok daha kötü hale getiriyor.
Acaba tavsiyesi olan veya benzer durumda olan ve hayatını toparlayan var mı diye merak ediyordum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Birds'le nasıl çalışabilirim?
Şu anda üniversite ikinci sınıf öğrencisiyim. Kuşlara karşı çılgın bir tutkum var. Küçüklüğümden beri kuş veterinerlik ofislerinde staj yaptım ve kuş kurtarma ve doğa merkezlerin...
Yolumu bulmaktan korkuyorum
Şu anda büyük bir ikilemle karşı karşıyayım; harika bir işim var, evime yakın ve rahat saatlerim var, bu da bana üniversiteye başlamak ve hatta tutkum olduğu için profesyonel olarak müz...
Ne yapmalıyım (21m)?
4 yıl önce HS'den mezun oldum ve hemen üniversiteye gittim. Grafik tasarım bölümünden mezun oldum ancak bunun bana göre olmadığını fark ettim. Bakımda çalışıyorum ve yaklaşık 15 bin...
Daha ileri eğitim için iki seçeneğim birbirine zıt alan...
Daha ileri eğitim için iki seçeneğim birbirine zıt alanlardır. Ne yapmalıyım?
Kariyer tutkusu olmayan biri için bazı derece seçenekleri...
Herkese merhaba ben 20 yaşında bir erkeğim ve şu anda çalışıyor ve üniversite için para biriktiriyorum, üniversite kredim veya deneyimim yok. Kariyer araştırıyorum ama gerçekten nereden...
30'lu Yaşımın Başlarında Hemşirelik Okulu ile Tı...
Bu baharda bir hemşirelik programına başlamam gerekiyor ve kağıt üzerinde bu doğru bir hamle gibi görünüyor. Beni hızlı bir şekilde sağlık hizmetlerine ulaştırıyor, uygun fiyatlı ve...
Hayatım boyunca okyanusta dolaşmak, kayalıklara çarpana ...
Ne söyleyebilirim? 34 yaşındayım ve kendimi hayatımın en kötü noktasında buluyorum. Bir şeyler yapmam konusunda her zaman ailem tarafından yönlendirildim. Çocukken hokey oynamak, satran...
Ofis ortamlarından nefret eden ve erken uyanan biri için k...
7-8 yıldır Finans sektöründeyim. Her sabah ofise gitmek zorunda kaldığımda daha da perişan oluyorum. Tükenmeden ayrılmak istiyorum. Herkes bana soruyor Peki nelerden hoşlanırsın, ne ya...
Çevrimiçi varlığımı iş başvurularıma koyduğumla e...
Herkese merhaba, Birkaç aydır çoğunlukla pazarlama rollerinde iş arıyorum ve LinkedIn veya kişisel sitemin özgeçmişimle örtüşmediği durumlarda bu sorunla karşılaşmaya devam ediyorum, ...
Sonunda ilk öğrenci işime nasıl ulaştım?
Her yere başvurduktan ve hiçbir yanıt alamadıktan sonra yaklaşımımı değiştirdim. Dev iş ilanlarına güvenmeyi bıraktım, her şey modası geçmiş ya da fazlasıyla rekabetçi geliyordu....
2 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.

Ask yourself what do you want to have accomplished by 40? What would make you feel good, not the world or your parents, but you.
Then ask yourself, where do you NOT want to be at 40. Like what life would 40 year old you be living in order to have to make another “Is 40 too late to get my life together?” post.
I think that’s a decent start. I turn 30 next year so I get it. A lot of us had to struggle through survival mode and are now just getting the opportunity to create a life we want. Don’t think too much about age checkpoints though. Just focus on what would make you feel proud to have had accomplished at 40 or 35 or 32, or even just in the next six months.
30 isn’t too late! You’re still young and healthy enough to get a low-level job (usually somewhat physically demanding) and build a work history. If you succeed in becoming a therapist you’ll have decades of earning a high income. You’ll be able to buy a house, travel, have expensive hobbies, retire in comfort, whatever your goals are. Even if you don’t manage to have a high level career, working full time from now on should keep you out of poverty and let you have some fun, and you’ll contribute to social security and have something to live off when you’re old.
30 is also a prime age for dating. If you’re fit put even a little effort into your looks and hygiene, you’ll be physically attractive to lots of people. Once you get a job and build up your social skills, you’ll be dateable. If you’re a woman, you still have 10ish fertile years (if you want kids). If you’re a man, you’re still young enough that your natural dating pool is fertile women (again, if you want kids).
I wasted my 20s. Not quite as badly as you did, but I hit 30 underemployed, directionless, living with my parents, never dated. Now I’m in nursing school and living with my boyfriend. You can do it too.
Good luck!