Halk sağlığı okudum çünkü ailem bana sadece gerçekçi bir ana dalını destekleyeceklerini söylediler ve şimdi okuldan birkaç yıl uzaktayım ve çok depresyondayım ve çalışmak istediğimi incelemedim ve sadece kaybolmuş hissediyorum.

Çoğunlukla şanslı olduğumu biliyorum. Yıllarca izlediğim alan, halk sağlığı alanında bir iş buldum. Heck, bir iş bulma şansımı iyileştirmek için Halk Sağlığı alanında yüksek lisans derecesi bile aldım. Şanslıyım. Ama çok üzgünüm.

Zaten kendime gelecekteki çocukları tutkularını sürdürmeye teşvik edeceğime söz verdim, bunun için uzun vadeli bir planları olduğu sürece, onların mutlu olmalarını istiyorum. Son derece mutsuzum. Hayatımı boşa harcadığımı hissediyorum. Halk sağlığı, bu noktada istikrarlı bir kariyer bile sunmuyor çünkü oturma başkanı ne olursa olsun merhamet ediyoruz.

Bunun yanı sıra, iyi para kazanmaz. İyi fırsatlar sunuyor ama şimdi sahada olduğum için… ve aslında istediğim roller (küresel sağlıkla ilgili) tam anlamıyla benden alındı, çünkü tüm durduruldu ve programların kesilmesi, hiçbir şey yok. On binlerce insan işten çıkarıldığı ve az sayıda iş için rekabet etmediği için çok rekabetçi.

Yani başka bir iş gibi. Ve ücret harika değil. Benim işim bir yüksek lisans derecesi gerektirir ve yıllık ücret en yüksek kademe yüksek lisans programı lol yıllık maliyeti bile eşit değil.

Bu yüzden şimdi burada delicesine depresyonda oturuyorum çünkü yine de böyle para kazanacak olsaydım, onu diğer tüm alanların üstünde istediğim bir alanda yapmayı tercih ederim.

Ama sonra bu diğer şeyleri romantikleştirirsem daha rasyonel parçam merak ediyor. Gerçekler: Annem, genç yaşlardan itibaren hayallerimi ezmek ve “gerçekçi” bir alan seçmek için beni şiddetle kızartı ve zorladı, büyükannem bana tıp dışında herhangi bir arzuya arzu etmek için büyüyen bir aptal dedi. Onları mutlu etmek için tutkulu hissettiğim sağlıkla ilgili bir alan seçtim. Kendim değil.

Bu derin oturmuş üzüntü ile ağırım. Ama sonra sanatları takip eden insanların ailelerinin onları daha “gerçekçi” alanlar izlemelerini teşvik etmelerini istediklerini duyuyorum. Ne çalışmak istediklerini inceleyen ve başarı ve mutluluk bulan birkaç insan tanıyorum. Ve iş bulmak için mücadele eden birkaç insan biliyorum.

Ama “Bu kadar para kazanmıyorum ve yaptığımdan nefret ediyorum”. Ve beni gerçekten bastıran şey bu çünkü eğer bu benim maaşımsa, sevdiğim bir şey yapmayı tercih ederim. Ama nefret ettiğim bir şey yapmak zorunda kalırsam, o zaman şimdi lol yaptığımdan iki kat daha fazla yapmayı umursamam. En azından ekstra para, hayatımı müzik dersleri, oyunculuk dersleri vb. Amerika’nın% 80’i gibi nefret ettiğim bir işte para kazanmak çok meşgul.

Seçeneklerimi genişletebilmem için antropolojide doktora almak için okula geri dönmeyi düşünüyorum. Bence profesör olmayı çok isterim. Ama bilmiyorum bile.