Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir ve Osmanlı paşalarından olan babası Şakir Paşa

Åžakir PaÅŸa, 1914’de Afyon’daki çiftlik evinde bir sabah yatağında ölü bulunur. Elinde ÅŸakağına dayanmış bir tabanca vardır.

Oğul Cevat Şakir, cinayet ve cinayete intihar süsü verme suçlamasıyla gözaltına alınır. Haftalar süren sorgulamasında suçlamaları hep reddeder.

Kanıt bulunamamasına rağmen müebbet hapse mahkum olur ve katilleriyle, haydutlarıyla ünlü Afyon cezaevine konur.

Ä°ddialara göre cinayetin gerekçesi, PaÅŸa’nın, oÄŸlu Cevat Åžakir’ın Ä°talyan eÅŸiyle “yasak aÅŸk” yaÅŸamasıdır.

​

1.Dünya Savaşı, KurtuluÅŸ Savaşı, iÅŸgaller derken Cevat Åžakir 1921’de serbest bırakılır.

1973 yılında ölen Cevat Åžakir, ölümünden iki ay öncesine kadar kendi deyimiyle “öldüren geceyi” kimseye anlatmaz. O aylarda büyük aÅŸkı Azra Erhat’a bir mektup yazar ve nedenini anlatmasa da babasını öldürdüğünü itiraf eder.

Mektupta şunları anlatır:

‘Gelelim öldüren geceye, eh canım münakaşa pek karışık konular üzerineydi. Ve pek şiddetliydi. Babam çiftlikte bir suikasttan korktuğu için yanında her zaman değişik silahlar bulundururdu evvela zengin bir adam, sonra asker…

Münakaşa öyle büyük bir yere vardı ki üzerime ateş etti. Ben rastgele oradaki bir tabancayı alarak ama onun elinin tabancaya gidişini yüzünden okudum- ona doğru nişan almadan rastgele ateş ettim.

İlkin onunki hemen sonra benimki. Aynı zamanda gibi bir şey. Bu münakaşa götürmez yoksa ölen ben olurdum. Hayır o öldü!

Ben de ölümden beter mahvoldum! O kurtuldu.

Korkunç bir acı duydum ama vicdan azabı duymadım. Ondan daha korkunç bir şey oldu. Kendi kendime olan güvenimi kaybettim.

Yani kendimi o gün bu gün yalan sayıyorum. Beni methettikleri zaman kızarım.’