Grasham Kanunu (İnsanda da geçerli)

Sosuz bir idareci yeni bir mevkiye geçer geçmez, ilk iş olarak kendisine uygun aletler bulmaya çalışır.

Bunlar onun adına yalnız menfaat toplayan değil, aynı zamanda onun istediğine göre işlerin seyrini sağlayan kimselerdir.

Bu tip ajanları bulmak güç değildir.

Çünkü onun bu şekildeki şöhreti daha kendisi o mevkiye gelmeden önce her tarafa yayılmıştır.

Bazı memurlar memnunlukla gönüllü olarak ona katılırlar.

Başka birçokları da zamanla gönüllülerin parlak durumlarını görünce arka planda nöbet bekledikleri yerlerden çıkarak onlarla birleşirler.

Geride kalmayı ve direnmeyi tercih edenler ise, zamanla etkisiz bir hale getirilir. Bozulmuş bir idarecinin yetkisi altında hastalık mikrobunu taşıyanlar gelişirlerken ötekiler mahvolurlar.

Bunun neticesi olarak da kalitesi yüksek iş yerini, alçak kaliteli işe, iyi memurlar da yerlerini kötülerine bırakırlar.

Bu şekilde soysuzlaşma bir orman yangını gibi bütün teşebbüse sirayet eder.

Böyle bozuk bir hava içinde de bencillik hizmetin üzerine çıkar, iş birliği imkânsız hale gelir ve herkes menfaatından başka bir şey düşünmez olur.

​

Teşebbüsü felâkete götüren bir durumdur.

Soysuzlaşma yüksek derecede bulaşıcı bir hastalıktır. Hatta aslında idareci kendisi onun bulaşmasını istemese bile.

Çünkü su yüksek düzeyden aşağılara doğru akar ve suyun bulunduğu yer ne kadar yüksek olursa, akış hızı da o kadar fazla ve yayılacağı yüzey de o kadar geniş olur.

Bir teşkilatın yüksek kademelerinden aşağı kademelerine doğru devamlı bir surette akan bu karakter seli yer çekimi kanunu kadar doğru ve evrenseldir.

Yüksek bir amir kendi kusurlannı kolayca kusur olarak kabul etmez ve bu yüzden de astlarının onu taklit etmelerine de kolayca mani olamaz. Fakat farkına varıp da kendi yaptıklarının aksini vaaz etmeye kalksa bile, bu husustaki gayretleri kolay kolay meyve vermez.

Çünkü hareketleri söylediklerini yalanlamaktadır.