Geçmişe dalıp onları hatırlamak çok güzel.

Ahh ahh! 11. sınıfın dilci tayfasındaydık… 5 6 kişi voleybol oynarlardı… Hatta biri vardı, milli sporcu olarak yüzüyordu kız. Her sporcu ergen gibi eşofman giyerdi o… Amı götü ne güzel belli olurdu "O göte (ama/tampona) bülbül öte…" Voleybol oynarken ne güzel domalırlardı. O sporcu götlerini, beden dersinden sonra sınıfa (yazarken sikim kaltı lan) geldikten sonra alınlarındaki boncuk boncuk terleri görmek, sınıfı dişil feramon dolu terleriyle kokutmaları beni benden alırdı. (Şuan arkada Seda Sayan – Şiire Gazele çalıyor.) Ama yıldızımız hiç barışmadı sizinle. Hiç kanki kanki sohbet edemedik… Sınıfta onu diğer voleybolcularla çiğköfte yerken serinlemek için kısa kollu tişörtünün kollarını sıyırıp koltuk altlarını ilk kez gördüğümde meftun, deli divane olmuştum. Mona Lisa tablosunu izlercesine uzun uzun baktım. "Ne bakıyon" demesine hiçbir yanıt vermeden başımı diğer bir tarafa çevirdim. Yıllar sonra Instagram'da adını arattım. Profili vardı ama hiç fotoğraf atmamıştı. Yalnızca pp'si vardı ve koltukaltları da görüyordu. Benim için pıtışını görmeye eş değerdi…