Eskiden Havalıydım

Seyahat ettim, dünyanın her yerindeki insanlara spor öğrettim, çok az insanın görebileceği şeyler gördüm. Ve sonra arkadaşım öldü. Onunla en son konuştuğumda doğum gününü kaçırmıştım ve ona üç aylık yurt dışı deneyiminden döndüğümde onu göreceğimi söyleyen bir mesaj atmıştım. Ama onun yerine öldü.

Daha sonra ÅŸehre geri döndüm ve artık arkadaÅŸlarımı her gün görüyorum. Ve bu harika. Ama artık havalı deÄŸilim. Ben bir ÅŸey görmüyorum, bir ÅŸey yapmıyorum. Aynı bara gidiyorum ve aynı ÅŸeyleri konuÅŸuyorum. YaÅŸadığım ÅŸehirde hayatta kalmamı saÄŸlayacak kadar iyi maaÅŸ veren tatmin edici bir iÅŸ bulmaya çalıştım ama bulamadım. Kayak öğretmede en iyi benim. Bayıldım. Ancak bu, sorunu çözmeyecek düzeyde bir izolasyon gerektirir… Ne olduÄŸundan emin deÄŸilim.

Ama o öldüğünde tek istediğim bir barda olmak ve arkadaşlarımla konuşmaktı.

Bunu nasıl dengeleyebilirim? Kendimi çok sıkışmış hissediyorum. Kendimi ilgi çekici hissetmiyorum ve yaptığım şeyle de ilgilenmiyorum. Ama bunların önemli olduğunu da biliyorum.

Hepsi, şu anda olmak istediğim tek yerin daha önce hiç bulunmadığım bir yer olduğunu söyledi. Bunu nasıl yapıyorsun?