Eşim Ölüm Yadigarları Bölüm 1’in ortasında oğlumuzu doğurdu ve büyülü bir şey oldu

Doğumdan önce eşim ve ben HBO’da bir Harry Potter maratonu koşuyorduk. Aniden doğuma başladığında Melez Prens’in ortasındaydık. Kapattık, eşyalarımızı aldık ve 34 saatlik zorlu bir deneyime dönüşen hastaneye doğru yola çıktık.

Eşim doğum ve doğum için tüm bu çalma listesini hazırlamıştı (sakin, baş döndürücü, duygusal müzik) ama saatlerce süren acı ve yorgunluktan sonra bana baktı ve “Artık müzik yok. Hadi HP’yi tekrar izleyelim” dedi. Cidden sevinçten ağlayabilirdim.

Hastane televizyonunda HBO uygulamaları yoktu, bu yüzden onu iPad’imden aktarıp televizyona aktardım. Birkaç saat sonra Ölüm Yadigarları: Bölüm 1’e vardık ve artık ilerlemeye başlamanın zamanı gelmişti. Kapatıp kendi müziğine geri dönmemi isteyip istemediğini sordum. Hiç vakit kaybetmeden, “Hayır. HP izlerken oğlumuza kavuşacağız” dedi. Bununla ilgili SIFIR sorun yaşadım.

Oğlumuz doğduktan ve nekahat koğuşuna alındıktan sonra tamamen yok olduk ama o direğin bebek büyüsü üzerinde yüzüyorduk. Maratonu bitirmeye karar verdik ama yeni odadaki televizyon eskiydi, akıllı özellikleri yoktu, HDMI erişimi yoktu, hiçbir şey yoktu. Bu yüzden yayın yapmaktan vazgeçtik.

Eşim uzaktan kumandayı aldı ve birkaç kanal arasında gezinmeye başladı ve yalnızca üç tıklamanın ardından, ne yazık ki… işte oradaydı. Doğum yaparken tam olarak bıraktığımız yer. Ölüm Yadigarları tam anlamıyla bizi bekliyordu.

Tesadüf o kadar güçlüydü ki büyülenmiş gibiydi. O an kalbim o kadar doluydu ki, dünyadaki her şey yolundaymış gibi geldi.

O andan itibaren ona ne isim verdiğimizi biliyorduk.

Severus Percival

…Şaka yapıyorum ama bu duyguyu asla unutmayacağım.

TL;DR: Eşim ve ben doğum sırasında iPad’imde Harry Potter’ı izledik. Doğum yaptıktan ve odaları taşıdıktan sonra yeni TV yayın yapmıyordu ama kanallar arasında dolaştığımızda HP sihirli bir şekilde kaldığımız yerden oynatıyordu.