Ebeveynler hayata gittiğim yere endişeleniyor.
Ailem bugün benimle nasıl başarısız oldukları hakkında bir konuşma yaptı çünkü oyun oynamak ya da sadece oturmak için çok fazla zaman harcıyorum. İlgim olmadığını fark ettiklerini ve yaşam için heyecanlanamayacağımdan endişe duyduklarını söylediler.
Onlara bunu söylemedim, ama dürüst olmak gerekirse, değilim. Çok ilginç bulamıyorum, sadece bunları yapmak yerine bir şeyleri gözlemliyorum. Temelde şu anda yaşadığım çöl cehennemini bırakmak dışında hiçbir şey yapma arzum yok.
Ayrıca bana okul dışında veya ev dışında hiçbir şey yapmadığımı söylediler, bu yüzden pek çok insanla tanışmıyorum. Sorun şu ki, insanlar yüksek sesle ve bence hayatımın iyi ve şu anda bulunduğum yörüngede iyi olacak.
Yani ailem beni rahatsız etmeyi bırakabilir, oraya çıkıp bir şeyler yapmak için herhangi bir fikri olan var mı? Dediğim gibi, arzum yok, bu yüzden hiçbir şey bulmakta zorlanıyorum. Hiçbir okul kulübü beni ilgilendirmez btw.
Herhangi bir cevap için teşekkürler.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Muhasebe mi yoksa Veterinerlik mi almalıyım?
MERHABA! yakında CLSU'da okuyacağım ve muhasebe ile veterinerlik arasında kaldım (daha önce tıp teknolojisini de düşünüyordum). ailem burs nedeniyle inceleme almamı istiyor ve bunun ilgil...
O kadar psikolojim bozuldu ki ne yapacağımı bilmiyorum
Ben 16 Kosta Rikalı bir erkeğim ve 8 yaşımdan beri derin bir depresyonla mücadele ediyorum. Bu depresyonu yıllardır sakladım ve bu beni tamamen mahvetti. Ortalamanın altında bir zekaya sahip...
28 yaşında ilk işi
İlk tam zamanlı işime geç kavuştum ve şimdi pişmanlık ve vicdan azabı duyuyorum. 28 milyon yaşındayım ve ilk tam zamanlı işimi 28 yaşında bir depoda buldum. Aslında 2 işim var. Artı...
Eski Hava Kuvvetleri Subayı, Boks ve Kişisel Savunma uzman...
Hey, bir süredir burada okuyorum ve birilerine faydası olur diye yolculuğumun bir kısmını paylaşmanın ve merhaba deme zamanının geldiğini düşündüm. Birkaç yıl önce dışarıdan "baş...
üniversitede kaybolmak
Bir süredir devlet üniversitesindeyim ve bundan sonra nereye gideceğim konusunda sıkışıp kaldığımı hissetmeye başladım. Bilgisayar Bilimleri'ne teknoloji işlerinin hızla arttığı bir...
Son derece kaygılı, otistik kadınlara yönelik, diplomaya...
Aşırı kaygılı ve otistik kadınlar (ya da yetişkinler) için daha uygun bir kariyere dönüşebilecek işler bilen var mı? Burada kaygılı otistik yetişkinler var mı ve iş olarak ne yapıyo...
Lütfen yardım edin! Tavsiyeye ihtiyacım var!
Büyük Hawaii adasında yaşıyorum, toprağıma sadık olmaya ve asla ayrılmamaya güçlü bir inancım vardı, 37 yaşındayım ve hiç ayrılmadım ve Hawaii aynı değil bu yüzden gerçekten hi...
35 Yaşında Kaybolmuş Hissetmek, İş Kurma Hayalleri Kurm...
Herkese merhaba, 35 yaşındayım ve şu anda kendimi gerçekten hayatta kaybolmuş hissediyorum. Yıllardır kendi işime sahip olmanın ve onu yürütmenin hayalini kurdum, ancak başarısız olma ...
askerden ayrılmak
Herkese merhaba! Gelecek yılın başlarında hava kuvvetlerinden ayrılacağım ve bana (23M) boş bir sayfa verilecek. Hazlewood kanununun yanı sıra kullanmam gereken GI yasa tasarısı da var. El...
Ben (18f) hayatta hiçbir şey yapmak istemiyorum. Kendimi ...
Yetişkinlikte boktan olmanın bir ödülü olsaydı, sanırım kazanan ben olurdum. Yani, bir işim var (ama tembelim ve idare edecek kadar çalışıyorum). Ben devlet üniversitesindeyim (burada ö...
Sounds like a relatable 12 year old kid’s post in middle school. Is that how old you are?
Usually by this age you should start questioning things. It’s normal to not be interested in anything. That’s probably 99% of underachievers like you. You should start comparing yourself and thinking how you’re going to pass school, what subjects you’re going to work on.
If you’re not in middle school and close to graduating, you need to catch up on what probably 99% of high schoolers have thought about and gone through.
Career thinking come early-later on in high school. The interest comes in the necessity of deciding what you’re going to do.
So figure out how you can support your gaming lifestyle and do earn than that.
EASY! /s
“I think my life is fine and will be fine on the trajectory I’m currently on.” what trajectory do you imagine? 10 years from now, what is your job, how much are you earning. where will you be living?