Duvarımda piliçlerin posterleri asılıydı.

Yatak odamın duvarlarına az giyimli kadın posterleri asılırdı.

Harika göründüğünü düşündüm. O 60’ların filmlerindeki yağlayıcı gibi olmak istedim.

Bir arkadaşım mütevazi evimin dört bir yanına dağılmış 6 posteri görünce alaycı bir tavırla bana şunları söyledi:

"Anladım kardeşim, sen heteroseksüelsin."

Bu beni kızdırdı. Artık sahip olduğum tek arkadaşlarımdan biri cinselliğimi sorguluyordu.

Ben de o posterleri yırttım ve itibarımı kurtarmak için ters psikoloji uygulamaya karar verdim.

Az giyimli kadın posterlerini az giyimli erkek posterleriyle değiştirdim. Bu şekilde, bir şeyi fazlasıyla telafi ediyormuşum gibi görünmeyecek ve kendime karşı güvende olduğumun bilinmesini sağlayacaktı.

Tam tersi oldu.

Arkadaşımı bir kez daha davet ettiğimde artık eskisi kadar eğlenmiş görünmüyordu. Aksine rahatsız görünüyordu ve her zamankinden daha erken ayrıldı.

O gün hiçbir alaycı açıklama yapılmadı.

Artık gerçekten eşcinsel olduğumu düşünüyordu.

Gerçekten kazanan yoktu. Bu bir kaybet-kaybet durumuydu.

Ama bunun kaymasına izin veremezdim.

Bir hafta sonra onu son bir kez davet ettim.

Garip bir selamlama ve ön kapımdan odama kadar 5 dakika 33 saniye gibi gelen 30 saniyelik bir yürüyüşün ardından,…

…anime kızlar.

Anime civcivlerin ve Waifus’un posterleri.

Çünkü eşcinsel olduğuma inanmasını tercih ederim.

Söylemeye gerek yok, arkadaşlığımız uzun sürmedi ve aynı yerde çalıştığımız için utançtan istifa ettim.

İşte bu şekilde münzevi oldum.

İşte bu şekilde hikikomori oldum.